Sprawa Pinkasa przeciwko rajcom lubelskim
Relacja woźnego, że był w domu mieszczanina lubelskiego Adama Przytyciusa, gdzie od Żyda Pinkasa, seniora [urzędnika gminy odpowiedzialnego za nią przed władzą państwową lub dominialną - red.] Żydów krakowskich, który wynajmował w Lublinie sklepy, w których handlował suknami, a które to sklepy mu pozamykano, słyszał, że wszystkie znajdujące się w tych sklepach sukna są jego własnością. Z tego powodu Pinkas sprzeciwiał się postanowieniu rajców lubelskich, którzy opierając się na mandacie królewskim pozwolili sklepy te otwierać przed przysłanym komornikiem królewskim i brać z nich sukno na konto długu, jaki wobec skarbu królewskiego miał kupiec gdański Ryszard Levi. Pinkas oświadczał, że od Leviego sukna kupił i są już one jego własnością.