HGIS Lublin to serwis zawierający informacje o historii miasta i regionu, który umożliwia wyszukiwanie informacji na temat osób, wydarzeń, miejsc i źródeł. Informacje te prezentowane są na interaktywnych mapach, wykorzystujących historyczne źródła kartograficzne.

Serwis dedykujemy naszemu zmarłemu koledze Tadeuszowi Przystojeckiemu.

HGIS Lublin to serwis zawierający informacje o historii miasta i regionu, który umożliwia wyszukiwanie informacji na temat osób, wydarzeń, miejsc i źródeł. Informacje te prezentowane są na interaktywnych mapach, wykorzystujących historyczne źródła kartograficzne.

Serwis dedykujemy naszemu zmarłemu koledze Tadeuszowi Przystojeckiemu.

Teatr NN
×Strona tego Wydarzenia wymaga sprawdzenia, niektóre informacje mogą być nieprawidłowe lub może ich brakować.

Sprawa Dłużewskiej przeciwko Wilczopolskiemu i innym

Oblata [wpisanie do ksiąg urzędowych - red.] dekretu trybunału skarbowego radomskiego z 24 V 1723 r. w sprawie między Teofilą Dłużewską, przeoryszą lubelskiego konwentu brygidek, jako aktorką [powodem - red.] a Mikołajem Wilczopolskim, stolnikiem czernihowskim, administratorem podatku szelężnego wojewódz­twa lubelskiego, szl. [szlachetnym - red.] Stanisławem Pomerem, dzierżawcą prowentów [dochodów - red.] starostwa lubelskiego, i Żydem Moszkiem Lewkowiczem, dzierżawcą prowentów młyńskich i karczemnych ze starostwa lubelskiego jako pozwanymi. W pozwie brygidki żaliły się, że pomimo libertacji [zwolnienia od świadczeń - red.] ich dóbr na przedmieściu Lublina i wsi Czerniów od czopowego, szelężnego, młynnego, mytnego, ręczkowego, browarnego i innych opłat siłą je od nich wymuszano, zabierając konie, woły i inne rzeczy ruchome na sumę kilku tysięcy złp. Z rekwizycji [zgłoszenia - red.] Dłużewskiej w maju 1723 r. na mieszkającego we wsi Tatary Pomera, u którego znajdowały się zabrane poddanym ze wsi Czerniów 3 konie, 2 woły i inne rzeczy, nałożony został areszt. Trybunał uznając, że wszyscy tenutariusze [dzierżawcy - red.] nie wiedzieli o przywilejach brygidek, odesłał sprawę do sądu asesorskiego, nakazując jednocześnie Pomerowi i Moszkowi Lewkowiczowi zwrot zabranych rzeczy i wynagrodzenie konwentowi szkód.