Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Historia Stefana Mazura - Nowy Sącz, Przemyśl, Lwów

MiejsceBezpośredni odnośnik do tego akapitu

Nowy Sącz, Przemyśl, Lwów, Głupczyce

CzasBezpośredni odnośnik do tego akapitu

1939 - 1945

Bohaterowie historiiBezpośredni odnośnik do tego akapitu

MedalBezpośredni odnośnik do tego akapitu

1992

HistoriaBezpośredni odnośnik do tego akapitu

Stefan Mazur urodził się i mieszkał w Nowym Sączu. W 1942 r., na kilka dni przed ostateczną likwidacją nowosądeckiego getta Stefan Mazur wyciągnął z getta dwie żydowskie kobiety, Bertę Korenman i jej przyjaciółkę Helę Szancer. Hela Szancer, dzięki pomocy Stefana, przedostała się do Przemyśla, gdzie przez kilka miesięcy pracowała pod przybranym nazwiskiem. Berta Korenman znalazła schronienie w przygotowanej przez Stefana kryjówce, a następnie wyjechała wraz z Mazurem do Lwowa, do jego krewnych. Tam zostali aresztowani w łapance zorganizowanej na stacji kolejowej i wywiezieni do obozu pracy w Niemczech. Pracowali w niemieckiej fabryce wojskowej do wyzwolenia w maju 1945 r. Stefan Mazur pomagał także kilku innym osobom pochodzenia żydowskiego przetrwać gehennę prześladowań. Za swą bohaterską postawę, w 1992 r. uhonorowany został medalem „Sprawiedliwego wśród Narodów Świata". Działał aktywnie w Polskim Towarzystwie Sprawiedliwych wśród Narodów Świata, oraz w Towarzystwie Polsko - Izraelskim. Zmarł 2 października 2006 r.

ZdjęciaBezpośredni odnośnik do tego akapitu

Publikacje dodatkoweBezpośredni odnośnik do tego akapitu

  • Księga Sprawiedliwych wśród Narodów Świata ratujących Żydów podczas Holocaustu. Polska, wyd. polskie, Kraków 2009, s. 453-454.
  • Światła w ciemności. Sprawiedliwi wśród Narodów Świata. Relacje, Lublin 2008, s. 371-377.