Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Zakon  ojców kapucynów w Lublinie – historia zakonu

Zakon ojców kapucynów w Lublinie – historia zakonu

Kapucyni (łac. Ordo Fratrum Minorum Capuccinorum – OFMCap) to jedna z trzech gałęzi Zakonu Braci Mniejszych, założonego przez św. Franciszka z Asyżu. Wyłonili się w XVI wieku. Wkrótce potem zasłynęli jako kaznodzieje, misjonarze i charyzmatyczni spowiednicy. W Polsce zakonnicy pojawili się w 1681 roku, dzięki Janowi III Sobieskiemu, który ufundował im klasztor w Warszawie. Najbardziej znanymi kapucynami są: św. Ojciec Pio, św. Leopold Mandić i bł. Honorat Koźmiński.

Czytaj więcej

Zakon ojców dominikanów w Lublinie – historia zakonu

Zakon ojców dominikanów w Lublinie – historia zakonu

Zakon Kaznodziejski (łac. Ordo Fratrum Praedicatorum – OP) powstał we Francji na początku XIII wieku. Jego założycielem był św. Dominik de Guzman. Zgodnie z jego zamierzeniem bracia mieli żyć według ideałów Ewangelii. Obok apostolatu ważnym punktem była konieczność kształcenia, co nadawało zakonowi charakter intelektualny. Pierwszy klasztor powstał w 1215 roku w Tuluzie.

Czytaj więcej

Zakon ojców franciszkanów reformatów w Lublinie – historia zakonu

 

Zakon franciszkanów-reformatów wydzielił się wskutek wewnętrznego podziału w łonie Zakonu Braci Mniejszych Obserwantów (bernardynów). Związane to było z licznymi ruchami reformackimi w Europie. Odrębność od bernadynów miała im pomóc w zachowaniu specyficznej duchowości i bardziej surowego stylu życia. Podobnie jak inne gałęzie autonomiczne pozostawali pod zwierzchnictwem generała franciszkańskiego zakonu obserwantów.

W Polsce pojawili się na początku XVII wieku, zaś w Lublinie w 1660 roku.

 

 

 

Czytaj więcej

Zakon ojców franciszkanów konwentualnych w Lublinie – historia zakonu

 Zakon franciszkanów konwentualnych (łac. Ordo Fratrum Minorum Conventualium – OFMConv) został założony w 1209 roku przez świętego Franciszka z Asyżu, który siebie i swoich braci nazwał „braćmi mniejszymi”, przez co chciał podkreślić, że ich życie ma polegać nie na wywyższaniu się, ale na świadomym wyborze małości, uniżoności. Franciszkanie (nazwa wzięła się od imienia świętego Franciszka) mieli jednego generala, aż do 1517 roku, kiedy to papież Leon X zwołał w Rzymie kapitułę franciszkańską. Nastąpił podział na dwie gałęzie zakonu: Zakon Braci Mniejszych (obserwantów) oraz Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych. W 1528 roku za sprawą Mateusza z Bascio uformował się jeszcze jeden odłam rodziny franciszkańskiej: Zakon Braci Mniejszych Kapucynów. Ten stan rzeczy trwa do dzisiaj. Każdy zakon posiada autonomię, własną organizację i strukturę prawną. Na czele każdego stoi generał.

 

 

Czytaj więcej

Zakon ojców trynitarzów bosych w Lublinie – historia zakonu

Zakon Przenajświętszej Trójcy (łac. Ordo Sanctissimae Trinitatis – OSsT), popularnie zwany trynitarzami bosymi, został założony przez św. Jana de Matha pod koniec XII wieku. Początkowo charyzmat trynitarzy był związany z wykupem niewolników chrześcijańskich, a zatem w swej istocie był ponadnarodowy. Pod koniec XVI wieku podzielili się na dwie gałęzie: trynitarzów trzewiczkowych i trynitarzów bosych (ruch obserwancki).

Zakonnicy swą duchowość opierają na kulcie Trójcy Przenajświętszej oraz zbawczej i odkupicielskiej misji Jezusa Chrystusa. W dzisiejszych czasach służąc, niosą Bożą wolność ludziom, uwikłanym w różne rodzaje niewoli i uzależnień, takich jak: narkomania, alkoholizm, prostytucja. W tym kierunku podejmują szereg dzieł miłosierdzia.

Zakonnicy noszą biały habit z czerwono-niebieskim krzyżem. Biały kolor symbolizuje Boga Ojca, czerwony oznacza żarliwość Ducha Świętego, zaś niebieski – zbawczy charakter Syna Bożego.

Czytaj więcej

Zgromadzenie sióstr szarytek w Lublinie - historia zgromadzenia

Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo (łac. Institutum Puellarum Caritatis S. Vincenti à Paulo) znane jest w Polsce pod popularną nazwą „szarytek”, która wywodzi się od francuskiego słowa „charité”, oznaczającego miłosierdzie. Powstało w Paryżu w pierwszej połowie XVII wieku w odpowiedzi na problem nędzy duchowej i materialnej ludu wiejskiego.

W 1652 roku siostry przybyły do Polski i zamieszkały najpierw w Łowiczu, następnie w Warszawie. Opiekowały się chorymi, wychowywały dzieci i sieroty, a podczas wojny polsko-szwedzkiej w 1655 roku zajmowały się rannymi żołnierzami.

Czytaj więcej