Lublin powojenny to miejsce fascynujące, pełne sprzeczności. Z jednej strony uchodził za kolebkę władzy komunistycznej, z drugiej zaś okazał się miejscem, z którego promieniowały na całą Polskę inicjatywy opozycyjne.
Artykuły ze słowem kluczowym "„Miesiące”"
SIŁA WOLNEGO SŁOWA
Właśnie w Lublinie, który kojarzy się z początkiem państwa komunistycznego w Polsce (słynny manifest z lipca 1944 roku), aparatem represji i cenzury, zaczęto trzydzieści lat później druk wolnego słowa, odkłamującego rzeczywistość totalitarnego państwa. To, co wtedy stało się w Lublinie trudno przecenić. Symboliczna waga tego działania była olbrzymia.
Możemy tylko powtórzyć za Ryszardem Kapuścińskim:
...nie możemy sobie wyobrazić podręcznika historii powszechnej, w którym nie byłoby rozdziału o tym, jak słowo pisane w formie kursujących ulotek, tajnych pisemek, podziemnej prasy i nieregularnych wydawnictw wpływało na wynik toczących się walk społecznych i politycznych [...] To właśnie pisanie – demaskujące i oskarżycielskie, a często zwyczajnie informujące – miało ważny udział w likwidacji gułagów i obozów koncentracyjnych, obalaniu wielu zbrodniczych reżimów. [...] I właśnie dlatego, że słowo pisane mogło zawsze wiele zmienić, było przez wieki postrachem każdej autorytarnej władzy, która zwalczała je wszelkimi sposobami.
Adam Stanowski urodził się 19 kwietnia 1927 roku w Wolnym Mieście Gdańsku. W czasie II wojny światowej należał do Szarych Szeregów, następnie AK. Jego powojenną edukację przerwało uwięzienie w 1950 roku. W 1956 roku podjął pracę na Wydziale Humanistycznym KUL. Pracownikiem naukowym tej uczelni był w latach 1957–1990. Innym istotnym obszarem jego aktywności była działalność społeczna. Związany był z miesięcznikiem „Więzi”, ruchem „Światło – Życie” ks. Franciszka Blachnickiego, „Spotkaniami”. Należał do twórców i wykładowców TKN. Aktywnie włączył się w działalność NSZZ „Solidarność”, następnie działał w Klubie Katolickim w Lublinie. Uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu. Jako senator pracował w Komisji Kultury, Środków Przekazu, Nauki i Edukacji Narodowej oraz w Komisji Samorządu Terytorialnego. Zmarł 7 lutego 1990 w Lublinie. Został pochowany na cmentarzu przy ulicy Lipowej w Lublinie.