Adam Andrzej Witusik, autor artykułu, pisze: „W 1782 r. dwa razy przejeżdżał przez Lubelszczyznę znakomity powieściopisarz i poeta, autor Monachomachii Ignacy Krasicki: raz, gdy jechał z Warszawy do rodzinnego Dubiecka i drugi — gdy powracał stamtąd do stolicy".
Artykuły ze słowem kluczowym "Ignacy Krasicki"
Artykuł Alicji Zagórskiej-Czarneckiej poświęcony pobytom Ignacego Krasickiego w Lublinie i ich odbiciom w twórczości księcia poetów.
Literatura lubelska w XVIII wieku to literatura tworzona przez wybitnych autorów, zajmujących znaczące miejsce w historii literatury polskiej. Do grona pisarzy związanych z tym miastem w okresie oświecenia należeli Ignacy Krasicki, Kajetan Koźmian, Julian Ursyn Niemcewicz, Franciszek Zabłocki i wielu innych. Odbicie w ich twórczości znalazły – głównie niezbyt pozytywne – lubelskie realia polityczno-kościelne, charakterystyczne w tym okresie dla całego kraju. Powstawały pamiętniki, poetyckie opisy, czy wreszcie komedie, które, wskazując błędy i wady Polaków, miały skłonić ich zarówno do zmian osobowościowych, jak i do reform prawnych. Ale tematyka utworów nie skupiała się jedynie wokół polityki i obyczajowości. Pojawiają się również opisy ówczesnego (i historycznego) Lublina i Lubelszczyzny oraz panegiryki na cześć sławnych lublinian.
Lublin był miejscem ogólnopaństwowych zjazdów oraz obywających się okresowo sądów wiecowych, zaś w czasach panowania Kazimierza Jagiellończyka stał się stolicą nowego województwa (1474). Stanowił również centrum życia politycznego, jako miejsce obrad sejmików ziemskich.
Rzeczpospolita Babińska w dziewiętnastowiecznej literaturze i sztuce polskiej.