W numerze tym znajdujemy następujące informacje: adres redakcji i administracji: Lublin, ul. Kościuszki 8, redaktor: Konrad Bielski, wydawca: Wacław Gralewski, upełnomocniony przedstawiciel redakcji: Czesław Bobrowski, druk: drukarnia „Sztuka”. Dodajmy, że pismo ozdobiły dwa drzeworyty Tadeusza Kulisiewicza.
Artykuły ze słowem kluczowym "czasopismo"
„Barykady” były w swoim zamierzeniu miesięcznikiem literacko-społecznym. Redagował go Józef Łobodowski a wspierał Józef Czechowicz. Pierwszy numer ukazał się 1 października 1932 roku, drugi numer (wydany w listopadzie) został skonfiskowany przez cenzurę. W marcu 1933 wyszedł jeszcze trzeci numer „Barykad” w formie gazetowej.
Numer 1 i numer 3 „Barykad” były drukowane w drukarni „Popularna”.
„Dziennik Urzędowy Kuratorium Okręgu Szkolnego Lubelskiego” ukazywał się jako miesięcznik w latach 1929–1939.
Pierwszy numer „Ziemi Lubelskiej" ukazał się pod koniec stycznia 1906 roku. Było to jedno z najdłużej wychodzących w Lublinie pism, ukazywało się bowiem z niewielkimi przerwami aż do lat trzydziestych. Było to pismo przede wszystkim informacyjne, przy czym zamieszczało dużo wiadomości o charakterze lokalnym. Zdarzały się także artykuły problemowe i od czasu do czasu drobne utwory literackie. W latach międzywojennych wprowadzano wzorem innych pism dodatki naukowe i literackie.
Pierwszy numer lubelskiego dwutygodnika „Reklama” pojawił się w roku 1919. Po jakimś czasie pismo zostało zawieszone, najprawdopodobniej z powodu złej sytuacji społeczno-gospodarczej w kraju. „Reklama” została wznowiona w sierpniu 1921 roku. Jej wydawcą było Biuro „Reklama”. Najprawdopodobniej za całym tym przedsięwzięciem stał Franciszek Głowiński, późniejszy wydawca dziennika „Express Lubelski”.
„Nowy Głos Lubelski” nawiązywał tytułem do wydawanego w okresie międzywojennym dziennika „Głos Lubelski”. Powstał z inicjatywy Niemców i stanowił istotne ogniwo w hitlerowskim systemie propagandy. Był wydawany pod egidą oficjalnego koncernu prasowego Generalnego Gubernatorstwa „Zeitungsverlag Krakau–Warschau GmbH”. Redakcja dziennika mieściła się w Lublinie przy ul. Krakowskie Przedmieście 41.
„Pamiętnik Lubelski” był organem Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Lublinie. Początkowo zamieszczał głównie prace naukowe o tematyce związanej z Lublinem, następnie poszerzył treść o rozbudowaną kronikę, a także utwory z literatury pięknej. Wyszły trzy tomy „Pamiętnika”: t. 1 za lata 1927–1930; t. 2 za lata 1931–1934 i t. 3 za lata 1935–1937.
Pierwszy i jedyny numer miesięcznika „Pamiętnik Gospodarczy i Naukowy Lubelski” wyszedł w roku 1817 z Drukarni Jana Karola Pruskiego. Był on jednym z najstarszych polskich czasopism fachowych i nawiązywał do „Pamiętnika gospodarczo-rolniczego” wydawanego wcześniej w Warszawie. Pomysłodawcą wydania pisma był Klemens Urmowski, przyjaciel drukarza Jana Pruskiego.
„Kurier Lubelski” był dziennikiem wychodzącym w roku 1932, który wyraźnie nawiązywał do tradycji „Kuriera” z lat 1906–1913, co można poznać po numeracji kolejnych roczników.
„Dziennik Lubelski” wychodził od 2 do 9 czerwca 1932 roku. Ukazało się więc tylko 9 numerów tego pisma. Wydawcą dziennika był Ignacy Płażewski, redaktorem – Józef Czechowicz.
W „Nowym Życiu” zamieszczali swe utwory poeci z grupy „Reflektora” – Czechowicz pod pseudonimem Józefa Leśniewicza, Konrad Bielski pod pseudonimem Tomasza Ptaka lub Wacława Ziemica, a także Kazimierz Jaworski i Tadeusz Bocheński, który obok oryginalnych wierszy drukował przekłady z języków zachodnioeuropejskich, prowadził recenzje teatralne i muzyczne.
Redakcja pisma mieściła się przy ul. Narutowicza 37/18.
W latach 1929–1939 ukazywał się w Lublinie miesięcznik „Ognisko Nauczycielskie”. Był on poświęcony teorii i praktyce życia szkolnego, oświacie pozaszkolnej, zagadnieniom samokształcenia i regionalizmu oraz sprawom organizacyjno-społecznym.
W roku 1928 ukazał się pierwszy numer „Regionu”, którego wydawcą była Komisja Regionalistyczna Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Lublinie. Wyszły dwa tomy „Regionu” w roku 1928 i 1929.
W grudniu 1924 roku ukazał się pierwszy numer „Przeglądu Lubelsko-Kresowego”, był to ilustrowany dwutygodnik poświęcony życiu społecznemu, kulturalnemu i gospodarczemu na terenie województw: lubelskiego, wołyńskiego i poleskiego. Wydawany był i redagowany przez Franciszka Głowińskiego.
„Reflektor” był najważniejszym lubelskim pismem literackim jakie ukazywało się w Lublinie w okresie międzywojennym. Wyszły cztery numery „Reflektora”, pierwszy, z czerwca 1923 roku, był nienumerowany.
Pierwszym lubelskim dziennikiem był „Kurier Lubelski”, który ukazywał się w okresie powstania listopadowego od 9.12.1830 r. do 5.02.1831 r., codziennie z wyjątkiem sobót.
„Almanach” wydany w 1815 r. w Lublinie w drukarni Jana Pruskiego był pierwszą lubelską publikacją literacką i pierwszym w ogóle almanachem literackim na terenie Polski. Rozpoczął on serię almanachów-noworoczników, które powoli zaczęły zalewać rynek wydawniczy.
Wydawany w roku 1816 przez Jana Pruskiego „Dostrzegacz Ekonomiczny i Polityczny Lubelski” był pierwszym lubelskim pismem periodycznym. Pismo wychodziło od 1.IV. do 9.IX.1816 roku dwa razy w tygodniu, w poniedziałki i czwartki. Przestało się ukazywać po wydrukowaniu 47 numerów z powodu braku prenumeratorów.