Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Stanisław Jan Nepomucen Łęcki „Mapa generalna całego miasta JKM-ci Lublina...” z 1783 roku

Po pierwszym rozbiorze Polski powstały w wielu miastach kraju Komisje Dobrego Porządku, których celem była poprawa i uporządkowanie sytuacji organizmów miejskich. W Lublinie Komisja Boni Ordinis powstała w 1780 roku. Zmiany przestrzenne wymagały informacji o stanie tejże przestrzeni. Dlatego też w 1783 roku powstał przedstawiany plan, którego autorem był Stanisław Jan Nepomucen Łęcki, geometra lubelskiego Trybunału Koronnego.

Czytaj więcej

C. d'Örken „Plan De la Ville et Fauxbourgs de Lublin” z 1716 roku

C. d'Örken „Plan De la Ville et Fauxbourgs de Lublin” z 1716 roku

26 listopada 1715 roku w Tarnogrodzie zawiązano konfederację, której nadrzędnym celem było usunięcie Sasów z Polski. Walki konfederatów z wojskami saskimi przerywane były rokowaniami. Jedne z tychże rozmów były prowadzone w Lublinie i przy tej okazji powstał prezentowany plan, który jest swoistym informatorem dla uczestników negocjacji.

Czytaj więcej

Plany Lublina – metodologia opracowań kartograficznych

Dawne plany miast są często obiektem zainteresowania szerokiego grona odbiorców. Z oczywistych względów interesują się nimi historycy, dla których stanowią cenny, nieraz unikalny, a nieraz uzupełniający materiał źródłowy. Po dawne plany sięgają geografowie badający zmiany w środowisku, a dla kartografów takie plany są zabytkami i świadectwami rozwoju ich nauki. Jak zabytki traktują je również kolekcjonerzy-antykwaryści, którzy doceniają walory graficzne i artystyczne planów. Wreszcie plany są często przedmiotem zainteresowania mieszkańców danych miast, dla których dawny obraz znanych im z autopsji miejsc jest niezwykle ciekawy.

 

Czytaj więcej

Michał Denar „Plan Lublina” z 1875 roku

Druga połowa XIX wieku to okres intensywnego rozwoju miasta. Procesy uprzemysłowienia powodują też zmiany demograficzne. Znaczna dynamika zmian skłoniła władze miasta do opracowania planu regulacyjnego i nowej koncepcji rozwoju przestrzennego Lublina.

 

Czytaj więcej