Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Lublin pod rządami pierwszych Jagiellonów 1434–1474

Lublin pod rządami pierwszych Jagiellonów 1434–1474

Rozwój miasta na przełomie XIV i XV wieku, w szczególności kontakty handlowe z Litwą i Rusią spowodowały, że Lublin stał się jednym z ważniejszych miast w Królestwie Polskim. Przez miasto prowadził wówczas szlak łączący stolice monarchii jagiellońskiej – Wilno i Kraków. W XV wieku państwo Jagiellonów włączyło się w handel europejski trzema ważnymi towarami: zbożem – wywożonym z Polski, futrami – z terenów litewsko-ruskich, oraz wołami z Ukrainy i Wołynia. Mniejszą już rolę odgrywały inne towary, jak wosk, czerwiec, len, czy drewno. Jedną z form ówczesnej wymiany towarowej były jarmarki lokalizowane w miejscowościach leżących na styku stref gospodarczych, przy szczególnie uczęszczanych szlakach komunikacyjnych. Właśnie z rozwojem jarmarków związany jest rozkwit handlowy Lublina w dobie panowania pierwszych Jagiellonów.

Czytaj więcej

Lublin 1317–1474

Do 1317 roku Lublin był już znacznym ośrodkiem gospodarczym, w którym najważniejszą rolę odgrywały handel i rzemiosło. Ale dopiero przywilej lokacyjny z 1317 roku zapewnił miastu intensywny rozwój. Wydarzeniem, które zachwiało koniunkturą Lublina był najazd tatarski w 1341 roku, który zniszczył miasto. Walkę z najeźdźcami stoczył Kazimierz Wielki na prawym brzegu Bystrzycy; stąd nazwa wsi, a następnie dzielnicy – Tatary.

 

Czytaj więcej