Wśród najwyższych władz centralnych byłego Związku Radzieckiego Leonid Breżniew znalazł się po śmierci Stalina, podczas XX zjazdu Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego zostając sekretarzem KC KPZR. W ekipie Chruszczowa stale pozostawał w cieniu, mimo iż formalnie piastował dość ważne stanowiska państwowe, w tym był Przewodniczącym Rady Najwyższej ZSRR. „Ta swoista bezbarwność, w połączeniu z członkostwem w najwyższych władzach KPZR, czyniła z Breżniewa idealnego wręcz kandydata na stanowisko I sekretarza po obaleniu Chruszczowa. Wpływowy aparat partyjny (M. Susłow, A. Szelepin) niezadowolony ze zbyt samodzielnej polityki Chruszczowa, widział w Breżniewie przywódcę, stojącego na czele partii i równocześnie całkowicie podporządkowującego się – pozostającej w cieniu – grupie, która wyniosła go do władzy”1.