Na środku rynku stoi budynek Trybunału Koronnego, który zastąpił drewniany ratusz spalony w 1389 roku. Murowany budynek z pewnością istniał tu już w XV wieku, o czym świadczą m.in. zachowane dokumenty informujące o odbywających się tam zebraniach Rady Miejskiej. Początkowo budynek pełnił funkcję ratusza, gdzie skupiała się cała władza sądownicza i administracyjna. Od 1578 roku mieścił się tam Trybunał Koronny – najwyższa instancja sądowa dla szlachty z Małopolski. Dziś jest tam Pałac Ślubów, a w najniższej części mieści się trasa turystyczna – Lubelska Trasa Podziemna.
Artykuły ze słowem kluczowym "zabytki Lublina"
Most na Bystrzycy był jednym z pierwszych żelbetowych mostów na terenie południowo-wschodniej Polski, co plasuje go wysoko wśród tego rodzaju zabytków techniki w skali krajowej.
Od 1876 roku na placu Litewskim znajdował się sobór pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, który do 1915 roku był główną świątynią prawosławną w Lublinie. Dziś w mieście nie ma śladu po tej cerkwi. Pod powierzchnią placu zachowały się jedynie fundamenty soboru.
Cerkiew pw. Przemienia Pańskiego (Spasa) to pierwszy prawosławny sobór, który powstał w 1447 roku w Lublinie. Pierwsza cerkiew była wykonana z drewna. Następna, murowana, została wystawiona w 1607 roku i poświęcona w 1633 roku. W XVII wieku cerkiew przechodziła kilkakrotnie z rąk prawosławnych do unitów i na odwrót, co zadecydowało o licznych przebudowach i zmianie wystroju świątyni.
Pierwszym stylem, jaki pojawia się w lubelskiej architekturze jest romanizm. Jedynym przykładem architektury romańskiej w Lublinie, a jednocześnie jedynym przykładem budowli romańskiej po tej stronie Wisły jest donżon znajdujący się na Zamku Lubelskim. Podwójne okno znajdujące się po południowej stronie budowli jest znakomitym przykładem tego stylu. W architekturze Lublina odnajdujemy wszystkie style architektoniczne obowiązujące w architekturze polskiej: gotyk, renesans, barok, historyzm, neostyle, secesję, modernizm. Najbardziej charakterystycznym dla obszaru Lublina i Lubelszczyzny jest styl renesansu lubelskiego, którego kilka przykładów znajduje się w mieście.
Biogramy najważniejszych architektów tworzących w Lublinie i dla Lublina. Wybrane zostały nazwiska twórców, którzy mieli największy wpływ na architekturę miasta. W grupie tej pojawiają się nazwiska o ogólnopolskim zasięgu, takie jak: Dominik Merlini, Marian Lalewicz, Oskar Sosnowski czy Oskar Hansen.
Kaplica Trójcy Świętej przy Zamku Lubelskim jest jednym z najcenniejszych zabytków sztuki średniowiecznej w Polsce. Gotycka architektura, którą wypełniają bizantyńsko-ruskie malowidła, stanowi unikalną syntezę kultur Wschodu i Zachodu.
Istnienie średniowiecznego grodu zwanego Lublinem na przełomie XI i XII wieku potwierdziło m.in. odkrycie dawnych umocnień miasta. Od kiedy istniał drewniany gród dokładnie nie wiadomo. Początkiem mogła być drewniana strażnica, postawiona na obecnym wzgórzu zamkowym, według tradycji – już za czasów Bolesława Chrobrego. Być może w obrębie dwunastowiecznego grodu znajdował się murowany kościół.
Ratusz lubelski został wybudowany w latach 1827–1828 na miejscu spalonego kościoła i klasztoru karmelitów bosych. Projektantem klasycystycznej budowli był Aleksander Groffe, generalny budowniczy Królestwa Polskiego.
Historia nieruchomości zlokalizowanej w Lublinie przy ulicy Krakowskie Przedmieście 1.
Pozwolenie na budowę kościoła wydał 25 sierpnia 1784 roku król Stanisław August Poniatowski. Świątynię zlokalizowano przy ulicy Krakowskie Przedmieście, przestrzegając zasady właściwej odległości od najbliższego kościoła rzymskokatolickiego.
Książka Zofii Ścisłowskiej, będąca zbiorem kilku opowiadań, daje wyraz uczuciu jakim autorka darzyła Lublin i jego zabytki.
Historia kościoła i klasztoru dominikanów wiąże się z przechowywaną tam przez wieki relikwią Drzewa Krzyża Świętego. Zdaniem Jana Długosza relikwia została przywieziona do Lublina w 1333 roku, według innej wersji po 1400 roku. Dla jej przechowywania budowano przy kościele kolejne kaplice.
Dawny kościół pw. św. Piotra i klasztor bernardynek, obecnie klasztor jezuitów, został zlokalizowany na tzw. Korcach – poza murami średniowiecznego miasta, przy placu pełniącym wówczas funkcje targowe. Murowany kościół, wybudowany w latach 1636–1658, pierwotnie reprezentował architekturę tzw. typu lubelskiego.
Pierwotnie była to cerkiew prawosławna, wzniesiona w 1790 roku przez greckich kupców na mocy zezwolenia króla Stanisława Augusta. Po 1833 roku była użytkowana przez Rosjan, w 1922 roku została przejęta przez Kościół katolicki. Dziś pełni funkcję kościoła rektoralnego.
Lubelski klasztor kapucynów powstał jako czwarta placówka tego zakonu w Polsce. Został ufundowany przez księcia Pawła Karola Sanguszkę i jego małżonkę Mariannę z Lubomirskich. Kapucyni pozostawali w Lublinie do kasaty zakonu w 1864 roku, do swojego kościoła powrócili w 1919 roku.
Kościół pw. św. Agnieszki został wzniesiony dla augustianów, sprowadzonych do Lublina z Krasnegostawu. Obiekty zespołu klasztornego zlokalizowano na Kalinowszczyźnie. Kościół był wznoszony w dwóch etapach: od 1646 roku budowano prezbiterium, zaś w latach 1685–1698 barokowy korpus nawowy.
Kościół i klasztor dominikanów w Lublinie został wzniesiony we wschodniej części wzgórza staromiejskiego, na niewielkim wzniesieniu, tzw. górce dominikańskiej. Historia klasztoru wiąże się z relikwią Drzewa Krzyża Świętego, znajdującą się w nim do 1991 roku.