Przypominając powiedzenie Bernardina de Saint-Pierre'a, iż pomnik grobowy wyznacza granicę między dwoma światami - żywych i umarłych, łatwo można dostrzec, że różne typy artystycznych rozwiązań cmentarzy, stających się nie przypadkiem muzeami sztuki i życia społeczności tworzących i zalegających cmentarze, budują ekspresywne wizje krainy śmierci czy to jako anielsko pięknego raju (wirydarz, ogród, park), czy jako jakiejś szczególnej społecznej wspólnoty umarłych (miasta umarłych). I to niezależnie od wyznania.
Ikonostas cerkwi Przemienienia Pańskiego w Lublinie to zabytek, którego powstanie datuje się na okres budowy murowanej cerkwi prawosławnej, czyli na pocz. wieku XVII. Niektóre ikony znajdujące się w nim datowane są jednak nawet na poł. wieku XVI, jako ikony ocalałe i przeniesione z wystroju poprzedniej, drewnianej cerkwi. Ten wysokiej klasy zabytek zachował się do naszych czasów w bardzo dobrym stanie. Mimo upływu czasu i zmiennej historii miejsca, w którym się znajduje, odrestaurowany ikonostas możemy oglądać w prawie niezmienionej formie.