Most na Bystrzycy był jednym z pierwszych żelbetowych mostów na terenie południowo-wschodniej Polski, co plasuje go wysoko wśród tego rodzaju zabytków techniki w skali krajowej.
Artykuły ze słowem kluczowym "Temat: Zabytki Lublina"
Po zamknięciu kościoła kolegiackiego katedra otrzymała trzy dzwony: „Michał”, „Rafał” i „Gabriel”.
W bazylice oo. dominikanów pw. św. Stanisława znajdują się trzy dzwony. O ich historii świadczą umieszczone na nich inskrypcje fundacyjne.
Około 1585 roku dzwon zegarowy został umieszczony w Bramie Krakowskiej. Poważnym zniszczeniom uległ w 1944 roku. Ma średnicę 110 cm i wysokość 109 cm.
Na obszar przedwojennej nekropolii żydowskiej przy ul. Walecznych (dawniej ul. Unickiej) składały się dwa cmentarze: wyznaniowy i żydowski cmentarz wojenny. Dziś w obrębie przedwojennej nekropolii znajduje się czynny cmentarz żydowski, użytkowany od 1944 r. Teren obecnego cmentarza został wydzielony ze zdewastowanego przedwojennego obszaru grzebalnego, a pod koniec lat 60. przedzielony aleją Andersa. Obecnie czynny cmentarz żydowski oraz cmentarz wojenny znajduje się od strony południowej, a strona północna użytkowana jest jako skwer.
Stary cmentarz żydowski w Lublinie znajduje się na lessowym wzgórzu nazywanym niegdyś „Grodziskiem” na północny-wschód od lubelskiego Starego Miast i Zamku (obecnie w dzielnicy Kalinowszczyzna). Cmentarz otoczony jest kamienno-ceglanym murem, pochodzącym prawdopodobnie z XVI/XVII w. Do cmentarza prowadzą dwa wejścia (znajdujące się obecnie przy ul. Siennej oraz ul. Kalinowszczyzna). Większość nagrobków na cmentarzu została całkowicie zniszczona podczas II wojny światowej. Zachował się natomiast w całości pierwotny teren cmentarza.
Budynek Chatki Żaka, dawnego Domu Usługowego Studenta, wzniesiony w latach 1962–1965 według projektu arch. Krystyny Różyskiej-Tołłoczko, mimo przekształceń, jest bez wątpienia jednym z najciekawszych obiektów powstałych w okresie powojennym w Lublinie. Wśród budynków miasteczka akademickiego pełni szczególną funkcję: jest to budynek o dopracowanej formie, bardzo interesującym układzie brył i ciekawym, konsekwentnie dostosowanym od pozostałych obiektów miasteczka detalu. Jest też w istotny sposób zlokalizowany z punktu widzenia urbanistyki całego założenia. To swoisty zwornik części rekreacyjno-mieszkalnej miasteczka z częścią dydaktyczną po wschodniej stronie ul. Sowińskiego.
Paweł Antoni Fontana (1696–1765) – architekt pochodzący z Włoch, z okolic jeziora Como. Jeden z przedstawicieli architektury barokowej w Polsce, nadworny architekt Pawła Sanguszki, tworzący głównie na Lubelszczyźnie i Podlasiu. Zaprojektował kościół parafialny w Lubartowie, kościół popauliński we Włodawie, kościół popijarski pw. Rozesłania Apostołów w Chełmie oraz kościół i klasztor misjonarzy w Zasławiu. W Lublinie zaprojektował kościół i klasztor karmelitów trzewiczkowych przy ulicy Biernackiego. Przypuszcza się także, że w jego pracowni była projektowana kapliczka znajdująca się przy ulicy Peowiaków.
Antonio Corazzi (1792–1877), architekt włoskiego pochodzenia, przybył do Polski z inicjatywy Stanisława Staszica, działał tu w latach 1818–1847, m.in. jako budowniczy miasta Warszawy. Autor projektów budynków użyteczności publicznej, m.in. gmachu Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Warszawie, gmachu Teatru Wielkiego w Warszawie, autor projektu regulacji placu Bankowego w Warszawie. W Lublinie pracował przy przebudowie furty jezuickiej w Wieżę Trynitarską oraz przy przebudowie fasady archikatedry.
W 1991 roku świętokradczy rabunek pozbawił bazylikę oo. dominikanów w Lublinie jej najcenniejszego skarbu – relikwii Drzewa Krzyża Świętego. Boleśnie odczuto w mieście ogrom tej straty. Uświadomiono sobie, jaką rolę ów relikwiarz odgrywał przez wieki w dziejach miasta.
Nagrobek Mikołaja i Piotra Firlejów jest jednym z pierwszych nagrobków piętrowych w Polsce. Kolejny nagrobek, mieszczanina Piotra Firleja, przez wiele lat uchodził za pomnik wojewody lubelskiego.
Kościół i klasztor dominikanów w Lublinie został wzniesiony we wschodniej części wzgórza staromiejskiego, na niewielkim wzniesieniu, tzw. górce dominikańskiej. Historia klasztoru wiąże się z relikwią Drzewa Krzyża Świętego, znajdującą się w nim do 1991 roku.
Kamienica przy ul. Krakowskie Przedmieście 78 została wzniesiona w 1866 roku na posesji należącej do Wincentego Dobrzelewskiego. Przez lata zmieniała swoich właścicieli, obecnie jest użytkowana przez Sąd Rejonowy (dawny Sąd Okręgowy).
Lubelski sąd jest jednym z dwóch wzniesionych w Królestwie Polskim w latach 1876–1915 budynków przeznaczonych dla Sądów Okręgowych. Drugi, zbudowany w Piotrkowie Trybunalskim w latach 1907–1908 według projektu architekta Feliksa Nowickiego, chociaż wzniesiony w dużo większej skali, nie jest tak interesujący pod względem rozwiązań przestrzennych.
Aktualnie w Wieży Trynitarskiej znajdują się dzwony: „Ludwik Mikołaj”, „Maria I” i „Maria II”.
Tzw. domek bernardyński znajdował się po południowej stronie lubelskiego klasztoru bernardynów, na krawędzi zbocza, opadającego ku dolinie Bystrzycy.