Literaturą ludową przyjęło się określać anonimową twórczość ludu wiejskiego, wchodzącą w obręb folkloru, pierwotnie w całości ustną, dopiero wtórnie zapisywaną przez uczonych i zbieraczy. Forma takiego przekazu sprawiła, że nie było żadnego wzorcowego dla tej literatury tekstu, gdyż nie była traktowana jako dziedzina wypowiedzi o charakterze artystycznym. Wiązana bywała zazwyczaj z obrzędami, zwyczajami, czy najbliższymi poezji pieśniami ludowymi, które nie miały bytu samodzielnego, występując w połączeniu z muzyką. Warunkowało to ich strukturę, określało sposoby ich wykonywania. W kształtowaniu tekstu ludowego istniała ogólna konstrukcja, otwarta na wędrowne motywy, przekształcane i wzbogacane własną wyobraźnią opowiadającego.
Artykuły ze słowem kluczowym "pisarze ludowi"
Pośród ludowych pisarzy lubelskich daje się zauważyć żywe zainteresowanie tematyką regionalną, kulturą regionu, historyczną tożsamością. Pisarze lubelscy zainteresowani są także twórczością literacką adresowaną do dzieci.