25 lipca 1944 roku w godzinach porannych na płotach, ogrodzeniach i murach Lublina rozwieszono opatrzone orłem w koronie „Obwieszczenie Urzędowe” podpisane przez Delegata Rządu Rzeczypospolitej na województwo lubelskie. Z balkonu budynku Sądu Apelacyjnego przy Krakowskim Przedmieściu 43 przemawiał Otmar Poźniak. W kilku słowach poinformował zebranych ludzi o rozpoczęciu jawnej działalności przez Okręgową Delegaturę Rządu Rzeczypospolitej Polskiej w Lublinie. W obecności wyższych urzędników delegatury wywiesił pierwszą biało-czerwoną flagę. W ciągu kilku dni rządów te pierwsze powojenne władze województwa lubelskiego dążyły do przywrócenia normalnego życia. Władysław Cholewa i jego współpracownicy ustąpili pod sowieckim naporem.
Artykuły ze słowem kluczowym "Marek Kielasiński"
Więzienie na Zamku w Lublinie należało do największych miejsc eksterminacji na ziemiach polskich w czasach hitlerowskiej okupacji. Przez to miejsce przeszło ponad 40 tysięcy osób różnej narodowości, wyznania, płci, wieku i statusu społecznego. Wchodząc w świat więzienia, wyrwani z codzienności ludzie stykali się z sadyzmem, okrucieństwem, terrorem i eksterminacją. Więźniowie nie pozostawali bierni wobec systemu więziennego i próbowali utrzymać życie i zdrowie. Dbając o utrzymanie równowagi i zdrowia psychicznego, podejmowali różne działania o charakterze kulturalnym. Organizowano rozmowy i pogadanki, czytano książki i uczono się, ściszonymi głosami śpiewano pieśni patriotyczne i religijne, a nawet prowadzono działalność artystyczną.