Lublin powojenny to miejsce fascynujące, pełne sprzeczności. Z jednej strony uchodził za kolebkę władzy komunistycznej, z drugiej zaś okazał się miejscem, z którego promieniowały na całą Polskę inicjatywy opozycyjne.
Artykuły ze słowem kluczowym "Lubelski Lipiec"
Fabryka Samochodów Ciężarowych „Polmo” im. Bolesława Bieruta była największym zakładem pracy na Lubelszczyźnie. Strajk w FSC trwał od 11 do 14 lipca i zakończył się podpisaniem porozumienia protestujących z władzami.
Strajk Lokomotywowni Pozaklasowej Lubelskiego Węzła Kolejowego trwał od 16 do 19 lipca i był najlepiej zorganizowanym strajkiem w Lublinie w lipcu 1980 roku. Był to pierwszy tak duży protest kolejarski w dziejach PRL.
Pierwszego lipca w całym kraju wprowadzono znaczny wzrost cen niektórych gatunków wędlin i mięsa. Nie ogłoszono jednak oficjalnego komunikatu o podwyżce. Podrożenie artykułów mięsnych pogorszyło i tak bardzo niedobrą sytuację społeczeństwa. Spowodowało to początek akcji strajkowych w całym kraju. Klasa robotnicza Lublina odegrała latem 1980 roku ważną rolę. Masowy protest zakładów pracy na Lubelszczyźnie w lipcu 1980 roku, którego rozmiary były zaskoczeniem dla społeczeństwa, uświadomił władzom siłę działań społecznych oraz dał początek wydarzeniom sierpniowym*.
Określenie Lubelski Lipiec jest historykom i mieszkańcom Lubelszczyzny dobrze znane, lecz z pewnością w innych regionach Polski bardziej znane jest określenie Sierpień na Wybrzeżu; i mało kto wie, że te wydarzenia mają ze sobą wiele wspólnego. Wydarzenia z początku lipca 1980 roku zaskoczyły wszystkich – nie wyłączając ich uczestników. Lubelszczyzna kojarzona była do tamtej pory raczej ze spokojem i pewną uległością wobec władz, która czuła się tu – w mieście Manifestu PKWN – dość pewnie.
Strajk w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego PZL-Świdnik trwał od 8 do 11 lipca 1980 roku. Był to pierwszy z lipcowych protestów na Lubelszczyźnie. Zapoczątkował falę strajków określanych mianem Lubelskiego Lipca 1980. Protest pracowników WSK PZL-Świdnik kończyło pierwsze porozumienie między robotnikami a władzą, jakie zawarto w lecie 1980 roku.
Dzień 18 lipca 1980 roku był kulminacyjnym momentem strajków w Lublinie i na Lubelszczyźnie. Do pracy w nie przystąpiły załogi 80 zakładów pracy, z czego 41 z samego Lublina. Szacuje się, że nie pracowało od 21 do 27 tys. osób. Paraliż Lublina był następstwem strajku kierowców Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego. W krytycznej sytuacji z apelem o podjęcie pracy wystąpiły władze lokalne.
Działaczka społeczna i polityczna. Technolog w WSK PZL Świdnik. Legenda „Solidarności”. Aktywna uczestniczka strajku w lipcu 1980 roku w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego PZL Świdnik. Nauczycielka. Radna miasta Świdnika.
Przedstawiamy listę ważnych dat z historii regionu, opracowaną w ramach akcji Nauczmy się historii Lubelszczyzny, zainicjowanej przez lubelską redakcję „Gazety Wyborczej” we współpracy z Ośrodkiem „Brama Grodzka – Teatr NN”, przedyskutowanych na forum „Gazety w Lublinie”, a ostateczne wybranych i zatwierdzonych przez prof. Janusza Droba – historyka z KUL. Efekty współpracy ukazały się w zeszytach tematycznych „Gazety Wyborczej” opracowanych przez lubelskich historyków.