Ludwik Stanisław Liciński – pseudonim Licyniusz – poeta, prozaik, etnograf urodził się w Lubartowie, a wychowywał w Kamionce.
W 1900 roku krótko studiował filozofię w Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Prowadził tryb życia charakterystyczny dla ówczesnej bohemy – często na granicy śmierci głodowej. Wcześnie nabawił się gruźlicy, która to stała się przyczyną jego śmierci.
W czasie pobytu w Warszawie zbliżył się do kręgów ówczesnej lewicy. Uczestniczył w pracach Uniwersytetu Latającego. Poznał Zofię Nałkowską, Janusza Korczaka, Lucjana Rygiera, Ludwika Krzywickiego i innych.
Debiutował cyklem wierszy pt. Z motywów sielskich w 1900 roku.
W 1905 roku opublikował w „Wiśle” materiały etnograficzne o powiecie lubartowskim.
Współpracował z SDKPiL (Socjaldemokracja Królestwa Polskiego i Litwy).
Zmarł w 1908 roku w Otwocku.