Ignacy Daszyński – działacz socjalistyczny i niepodległościowy, współzałożyciel Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej, premier Tymczasowego Rządu Ludowego Rzeczypospolitej Polskiej (1918), wieloletni poseł, marszałek sejmu (1928–1930). Obok Józefa Piłsudskiego jeden z najwybitniejszych polityków lewicy niepodległościowej II Rzeczypospolitej.
Artykuły ze słowem kluczowym "Jędrzej Moraczewski"
Kształtująca się w II połowie XIX stulecia świadomość narodowa i klasowa coraz szerszych kręgów społeczeństwa polskiego zrodziła zapotrzebowanie na istnienie formacji politycznych różnego pokroju. Zwłaszcza w ostatnich latach XIX wieku i w okresie przed I wojną światową nastąpiła istna eksplozja życia politycznego. Wówczas właśnie ukształtowały się główne nurty ideologiczne, które od samego początku rywalizowały między sobą o wpływ na społeczeństwo oraz prowadziły zawziętą dyskusję na temat sposobu walki o niepodległość i prawa obywatelskie.
Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej został utworzony w Lublinie, w nocy z 6 na 7 listopada 1918 roku. Siódmego listopada siedzibą rządu stał się pałac Lubomirskich. Tu też miało miejsce jego pierwsze posiedzenie.
W nocy z 6 na 7 listopada ukonstytuował się w Lublinie Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej z Ignacym Daszyńskim jako premierem. Wówczas został ogłoszony manifest, zawierający główne hasła i postulaty rządu.
Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej – znany również jako rząd Ignacego Daszyńskiego lub rząd lubelski – został utworzony w Lublinie, w nocy z 6 na 7 listopada 1918 roku. Siódmego listopada siedzibą rządu stał się pałac Lubomirskich. Tu też miało miejsce jego pierwsze posiedzenie. Dwunastego listopada Ignacy Daszyński przekazał władzę Józefowi Piłsudskiemu.
Pod rządami Austriaków Lublin stał się centrum konspiracji niepodległościowej. Atmosfera sprzyjała spiskowcom, gdyż nowe władze nie wprowadziły zbyt surowej cenzury. Ścierały się tu wpływy różnych stronnictw politycznych, powoli tworzyły się podwaliny przyszłej władzy państwowej. Szczególnie dobrze zorganizowana była tu Polska Organizacja Wojskowa. Kulminacja tych działań przypadła na listopad 1918 roku.
Jędrzej Moraczewski – polityk socjalistyczny i niepodległościowy, premier Rzeczypospolitej Polskiej (1918/1919), wieloletni poseł, minister, jeden z przywódców Polskiej Partii Socjalistycznej i Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej.
Medard Downarowicz – działacz polityczny, członek Polskiej Partii Socjalistycznej. Minister skarbu państwa w rządzie Ignacego Daszyńskiego, minister ochrony kultury i sztuk pięknych w rządzie Jędrzeja Moraczewskiego.
Leon Supiński – działacz polityczny, minister sprawiedliwości w rządach Ignacego Daszyńskiego, Jędrzeja Moraczewskiego i Ignacego Jana Paderewskiego. Wieloletni prezes Sądu Apelacyjnego i Sądu Najwyższego.
Tomasz Arciszewski – polityk socjalistyczny i niepodległościowy, działacz Polskiej Partii Socjalistycznej, minister w Tymczasowym Rządzie Ludowym Republiki Polskiej i rządzie Jędrzeja Moraczewskiego, premier Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie (1944–1947).
Marian Malinowski „Wojtek” – działacz socjalistyczny i niepodległościowy. Wielokrotnie więziony, zesłany na Syberię. Minister Tymczasowego Rządu Ludowego Republiki Polskiej, senator II Rzeczypospolitej Polskiej.
Tadeusz Nocznicki – polityk, ludowiec, publicysta, wieloletni poseł na sejm, minister, działacz Polskiego Stronnictwa Ludowego „Wyzwolenie”.
Błażej Stolarski – polityk ludowy, działacz Polskiego Stronnictwa Ludowego „Wyzwolenie”, filantrop. Wieloletni poseł, wicemarszałek senatu i minister.
Bronisław Ziemięcki – polski polityk; minister przemysłu w Tymczasowym Rządzie Ludowym Republiki Polskiej; minister pracy i opieki społecznej w rządzie Jędrzeja Moraczewskiego.