Bricha (hebr. ucieczka) to termin określający masową, nielegalną emigrację Żydów z Europy do Palestyny po zakończeniu II wojny światowej. Jej początków można doszukiwać się przed wojną, gdy tajne działania w ramach Alija Bet nazywano Bricha. Była to akcja nielegalnej imigracji do Palestyny w przeciwieństwie do Aliji Alef, czyli legalnych wyjazdów.
Powstanie Brichy było odpowiedzią na ograniczenie w latach 20. imigracji żydowskiej do Palestyny przez angielskie władze mandatowe. W latach 30. akcja polegała głównie na przemycaniu imigrantów żydowskich z Niemiec, ale również z krajów Europy Środkowej i Wschodniej, w tym z Polski. Działalność tę zahamował wybuch wojny. Lublin był pierwszym miejscem, gdzie w 1944 roku poszczególne inicjatywy emigracyjne zespolono w jedno działanie.