Puławski ubiór kobiecy
Obcisłe w pasie aksamitne kaftaniki sznurowane były na przodzie białą tasiemką., Dolny brzeg kaftanika i brzegi rękawów lamowano białym, wełnianym materiałem. Noszono też gorsety adamaszkowe, takie same jak w Biłgorajskiem. Aksamitne gorsety noszone przez dziewczęta zdobiono szychem i cekinami.
Koszule kobiece posiadały stojący kołnierz przylegający do szyi i przeważnie nie ozdobiony. Przód koszuli początkowo zdobiono białym, a później barwnym haftem.
Spódnice lniane zdobiono „wyszyciem”, tj. czarnym ściegiem biegnącym u dołu spódnicy i szeroką falbanką.
Barwną spódnicę lnianą zdobiono u dołu plisami z czarnej satyny. W zimie noszono spódnice wełniane, tkane w „buraczane” pasy.
Lniane zapaski, sięgające do połowy łydek, u dołu zakończone były frędzlami z nitek wysnutych z materiału. Zapaska barwna, tkana w pasy, zdobiona była „tiulikiem”. Był to rodzaj różyczek wykonanych ze wstążki, z roztrzepanym złotym szychem w środku.
Obcisłe w pasie aksamitne kaftaniki sznurowane były na przodzie białą tasiemką., Dolny brzeg kaftanika i brzegi rękawów lamowano białym, wełnianym materiałem. Noszono też gorsety adamaszkowe, takie same jak w Biłgorajskiem. Aksamitne gorsety noszone przez dziewczęta zdobiono szychem i cekinami.
Źródło:
Janusz Świeży, Stroje ludowe Lubelszczyzny, Warszawa 1954