Etnografia Lubelszczyzny - ubiory lubartowskie

Ubiór kobiecyBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Dawnym ubiorem głowy była „połówka” z perkalowego materiału złożonego we dwoje do szerokości 8 cm. Tak złożonym materiałem opasywano głowę i wiązano z tyłu, a końce1 opuszczano na plecy.

Ubiór męskiBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

W Lubartowskiem można było znaleźć trzy odmiany sukman; jedna — to sukmana granatowa z kołnierzem wykładanym szarym suknem i mankietami obszytymi niebieską tasiemką. Druga odmiana posiadała u szyi klapy z granatowego sukna i takie same mankiety rękawów. Biegnące łukowato na plecach szwy akcentowano granatowym suknem, zdobionym zielonym sznurkiem. Trzecia odmiana sukmany, zwana „fijorówką” albo „bystrzycką”, szyta z ciemnobrązowego samodziału, bywała noszona także w okolicach Lublina. Zdobiono ją czerwonym i niebieskim sznurkiem wężykowato biegnącym wokół kołnierza, następnie po obu stronach przodu, a poniżej pasa kończącym się w liniach spiralnych.