Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Etnografia Lubelszczyzny - ubiory w Tomaszowskiem

Spis treści

[RozwińZwiń]

Ubiór kobiecyBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

 

Koszule kobiece miały szerokie, wykładane kołnierze i oszeweczki z falbankami. Innych ozdób przeważnie nie posiadały. Spódnice lniane szyto z kilku bryt i marszczono w zakładki w ten sposób, że ściągano materiał nićmi lnianymi, tworząc rodzaj płaskorzeźby, tzw. „kule” . Spódnice lniane „malowanki” nie różniły się od biłgorajskich. Zapaski lniane, nie marszczone, nakrywały tylko przód spódnicy.

Ubiory męskieBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

 

Koszule męskie, podobne do koszul kobiecych z wykładanymi kołnierzami, miały wąskie oszeweczki zapinane na guziki. W lecie noszono lniane spodnie, w zimie — ciemne, wełniane, z materiału samodziałowego. W zimie noszono wysoko, zapinane na guziki kamizele-kaftany z rękawami. W okolicach Dołhobyczowa mężczyźni nosili białe wełniane kurtki z czerwonymi wyłogami.