Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Obrzędy rodzinne - Imię dziecka

Wybór imienia dziecka należał do rodziców. Bardzo często nadawano imiona noszone przez dziadków lub bardziej znanych świętych, a przede wszystkim takie, jakie dziecko sobie przyniosło w dniu narodzin (jeśli nie było to imię świętego, wtedy wybierano takie, by dziecko miało swego patrona). W kościele imię podawał ojciec chrzestny, nie mogła tego czynić kobieta.

U polskich Żydów nie wolno było nadawać dzieciom imienia żyjących w rodzinie osób, ponieważ osoba, której imię nadano mogłaby umrzeć. Nowonarodzony otrzymuje imię po przodku (zmarłym), a zarazem z imieniem przechodzą na dziecko zalety jego ducha, odradza się w nim duch przodków. Dlatego gdy kto umrze w rodzinie, gorącem życzeniem jest nadać prędko imię po zmarłym nowonarodzonemu, bo duch zmarłego dopiero od tej chwili ma się dobrze (Biegeleisen H., Matka i dziecko w zwyczajach, obrzędach i praktykach ludu polskiego, Lwów 1927, s. 236).