Kino Staromiejskie

,,Kino Staromiejskie" - lubelskie kino ,,z tradycją". Pierwsze w Lublinie kino stałe, otworzone dla publiczności na początku 1908 roku jako ,,Theatre Optique Parisien". Mieściło się w budynku Teatru Starego wybudowanego w latach 1822-1824 z inicjatywy Łukasza Rodakiewicza. Założycielem bioskopu przy Jezuickiej był spadkobierca Rodakiewicza, Romuald Makowski. Repertuar proponowany przez ,,Theatre Optique Parisien" szybko przyciągnął liczną widownię i uczynił z bioskopu Makowskiego poniekąd konkurencję dla Teatru Wielkiego. Niemym obrazom towarzyszyła muzyka na żywo w wykonaniu tapera. Co ciekawe, przez pewien czas funkcję tę w kinoteatrze Makowskiego pełniła kobieta. Podczas pierwszej wojny światowej, już po śmierci Romualda Makowskiego, kino przemianowano na ,,Panteon". Później na pewien czas zawieszono działalność bioskopu przy Jezuickiej, by wznowić ją w 1929 roku, kiedy to schedę po ojcu przejął Romuald Makowski junior. Do czasu II wojny światowej ,,Panteon" zmieniał nazwę na ,,Wiedza", ,,Adria", ,,Rialto". Pod tą ostatnią nazwą Makowski (jr) ponownie otworzył kino już w lipcu 1944 roku. Po pewnym czasie zabytkowy bioskop przy Jezuickiej przeszedł w ręce państwa. W 1952 roku zmieniono nazwę kina na ,,Staromiejskie" i poddano remontowi, który odbił się negatywnie na zabytkowym przedwojennym wnętrzu. Zniszczeniu uległa wówczas także kolekcja starych ulotek, afiszów i programów teatralnych, gromadzonych przez lata przez Makowskich. W 1956 roku kino ,,Staromiejskie" użyczyło na pewien czas swoje podwoje Lubelskiemu Dyskusyjnemu Klubowi Filmowemu ,,Zamek". Dobry okres przeżywało później ,,Staromiejskie" pod kierownictwem Anny Kutermankiewicz, która starała się o nietuzinkowy repertuar, przyciągający głównie ludzi młodych. Nie bez znaczenia był także zapewne klimat samego wnętrza, które mimo zmian zachowało sporo z niepowtarzalnego dziewiętnastowiecznego wystroju. Pod koniec lat 70-tych kino przy Jezuickiej zaczęło ulegać konkurencji, traciło publiczność, a w konsekwencji generowało straty. W lipcu 1981 roku miał miejsce pożar, po którym stary bioskop Makowskiego już się nie podniósł.