Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Przemysłowa 11 w Lublinie

Historia nieruchomości zlokalizowanej w Lublinie przy ulicy Przemysłowej 11.

Spis treści

[RozwińZwiń]

LokalizacjaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Działka w roku ulicy Przemysłowej i al. Unii Lubelskiej.

Numer hipoteczny: 42

Numer przed 1939: Przemysłowa 11

Numer po 1944: Przemysłowa 11

Numer obecny: Przemysłowa 11

FunkcjaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Budynek mieszkalny. Na terenie nieruchomości znajdował się warsztat stolarski.

KalendariumBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

1913 – rozpoczęcie użytkowania budynku

3 października 1933 – doniesienie o złym stanie klatek schodowych

15 października 1933 – zgłoszenie o złym stanie mieszkania Stanisława Marchewki

30 maja 1933 – oględziny Inspekcji Budownictwa

3 czerwca 1933 – wezwanie do przeprowadzenia gruntownego remontu domu

7 października 1934 – oględziny Inspekcji Budownictwa, wezwanie do wykonania robót

4 stycznia 1935 – prośba Urzędu Skarbowego o podanie dokładnej daty budowy nieruchomości

31 stycznia 1935 – odpowiedź Zarządu Miejskiego o niemożliwości wydatowania budynku

20 listopada 1935 – oględziny Inspekcji Budownictwa

3 grudnia 1935 – ponowne wezwanie do wykonania robót

marzec 1936 – wezwanie do wykonania robót

22 grudnia 1936 – sporządzenie Ankiety

22 listopada 194- – Karta realności

HistoriaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

W 1933 roku dom przy ulicy Przemysłowej 11 był w złym stanie.

16 maja sporządzono raport o złym stanie budynku, w szczególności mieszkania Stanisława Marchewki. W wyniku oględzin 30 maja 1933 roku Inspekcja Budownictwa zleciła właścicielowi budynku, Józefowi Michalczukowi, przeprowadzenie gruntownego remontu „gdyż pokrycie papowe na domu jest dziurawe zwłaszcza nad mieszkaniem Stanisława Marchewki, gdzie sufit podczas deszczu zostaje zalewany i część tynku już odpadła, sufit w lokalu na parterze Duraczyńskiego zalany wodą”. Michalczuk pokwitował odbiór zaleceń, ale remontu nie wykonał (o czym informują adnotacje z 30 czerwca i 24 lipca).

Jak czytamy w doniesieniu z 3 października: w domu „którego właścicielem jest Józef Michalczuk, znajdują się dwie klatki schodowe z których jedna jest spróchniała częściowo i są otwory, zaś na drugiej klatce schodowej połamany jest jeden trep schodowy. Wymieniony stan rzeczy grozi złamaniem nogi lub innego nieszczęścia dla ludzi. Na zapytanie Michalczuka dlaczego nie reperuje klatek schodowych, oświadczył, że nie podoba mu się i nikt go zmusić do tego nie może”. Dokument zawiera ciekawą adnotację: „wymieniony jest zamożny” oraz dopisek z 13 października 1933: „schody naprawiono”.

7 października 1934 roku ponownie przeprowadzono oględziny domu i stwierdzono, że wody deszczowe odprowadzane są na nieruchomość numer 7, a w ścianie ognioochronnej znajduje się okno, co zwiększać miało ryzyko pożaru.

Na początku roku 1935 Urząd Skarbowy zwrócił się do Zarządu Miejskiego z prośbą o podanie dokładnej daty budowy kilku nieruchomości – w tym budynku przy Przemysłowej 11. W odpowiedzi stwierdzono, że budynek został wzniesiony bez zezwolenia i bez planów, przez co nie da się ustalić daty budowy.

W grudniu 1935 roku Józef Michalczuk ponownie zostaje wezwany do zamurowania okna w murze ognioochronnym od strony nieruchomości nr 7. Wezwanie to ponowiono także w marcu 1936 roku, nakładając jednocześnie na Michalczuka karę w wysokościu 40 zł lub 2 dni aresztu.

Ankieta z 1936 roku opisuje nieruchomość jako jedną oficynę piętrową i jedną oficynę parterową, murowaną. Budynki posiadały częściowo elektryczne, częściowo naftowe oświetlenie i ogrzewane były czterema piecami. Stan budynków określono jako niewymagający remontu, przy czym wskazano, że nieruchomość remontuje się prawie co roku.

MieszkańcyBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Mieszkańcy nieruchomości według zawodu w 1940 roku

Pracownicy umysłowi 1 (na piętrze), 1 (w budynku frontowym).

Rzemieślnicy 2 (na parterze), 1 (na piętrze), 3 (w budynku frontowym).

Inne zawody 1 (na parterze), 2 (na piętrze), 3 (w budynku frontowym).

Lokatorzy według wyznania, płci i wieku w 1940 roku

Ogólna ilość mieszkańców 26

Chrześcijan 26

Mężczyzn 9

Kobiet 7

Dzieci do lat 6 włącznie 4

Dzieci do lat 7-18 włącznie 6

OpisBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Budynek mieszkalny dwukondygnacyjny,  murowany, przekryty papą. W budynku mieszkalnym znajdowało się cztery mieszkania jednoizbowe, cztery mieszkania dwuizbowe, warsztat stolarski był jendoizbowy. W budynku istniało oświetlenie elektryczne. Na terenie nieruchomości istniała komórka i ustęp, wykonane z drewna, przekryte papą.

LiteraturaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Akta nieruchomości położonej w Lublinie przy ul. Przemysłowej 11, APL, sygn. 4131.

Domowa książka meldunkowa miasta Lublina ul. Przemysłowa nr 11 lok. 1-9, APL, sygn. 1562.