Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Farbiarska 4 w Lublinie

Historia nieruchomości zlokalizowanej w Lublinie przy ulicy Farbiarskiej 4.


 

Spis treści

[RozwińZwiń]

LokalizacjaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Numer hipoteczny: 1218

Numer obecny: Farbiarska 4

FunkcjaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Według sporządzonej w  1937 roku Ankiety budynki miały przede wszytskim funkcje przemysłowe. Znajdowała się tam: farbiarnia i pralnia chemiczna, zakład kąpielowy. Budynki miały również funkcje mieszkalne.

KalendariumBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

1919 – uruchomienie Zakładu Kąpielowego po przerwie spowodowanej wojną

1923 – nadbudowa części piętra

1925 – dobudowa drugiej części piętra

1927 – otynkowanie frontu budynku

1936 – naprawa dachów

17 października 1936 – sporządzenie Ankiety

1937 – nadbudowa II piętra

1940 – Karta realności

ArchitektBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Inż. Jerzy Siennicki (1886–1956). Jego projekt zrealizowany przy przebudowie w 1937 roku.

HistoriaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Zakład Kąpielowy istniał przed I wojną. W czasie wojny został zajęty przez okupantów i ponownie uruchomiono go w 1919 roku. Stan działki z 1921 roku (na projekcie arch. Paprockiego) przedstawiał się następująco: na froncie działki istniał kwadratowy dom mieszkalny, tył zajmował parterowy, jednotraktowy budynek, w którym mieściły się: farbiarnia, pralnia i ekspedycja.

W 1922 roku w budynku uruchomiono część Farbiarni i Pralnię. W 1923 roku nadbudowano pierwszą część piętra, następną dobudowano w 1925. Budynek rozbudowano później w latach 1928, 1937, 1938 (Ankieta 1936).

W roku 1936 budynek jest jednopiętrowy, skanalizowany, podłączony do sieci elektrycznej. Woda do użytku domowego pobierana była z wodociągu, do użytku zakładu ciągnięta była ze studni. Podwórze działki liczyło 200 metrów, jego nawierzchnię stanowiło klepisko, bruk i klinkier. Na terenie działki znajdowały się wozownia, stajnia
i garaż. Ankieta wspomina też o ogródku i kwiatach.

W 1937 roku nadbudowano II piętro nad tarasem budynku frontowego.

Pralnia Łabęckich była czynna przez cały okres okupacji. Następnie została upaństwowiona i działała jako Państwowe Przedsiębiorstwo Usług Pralniczych „Tęcza”. Do grudnia 1994 roku funkcjonowała tu pralnia chemiczna dywanów i kożuchów.

MieszkańcyBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Właściciel

Wacław i Józefa Łabęccy

Mieszkańcy nieruchomości wg zawodu w 1940 roku

Kupcy i przemysłowcy 2 (na piętrze), 2 (w budynku frontowym).

Lokatorzy według wyznania, płci i wieku w 1940 roku

Ogólna ilość mieszkańców 5

Chrześcijan 5

Mężczyzn 2

Kobiet 3

OpisBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Na planach z 1920 roku budynek pralni jawi się jako piętrowa budowla wzniesiona na planie litery H. Po bokach istniały bezstylowe dobudówki. Tylną część skrzydła północnego rozbudowano do dwóch pięter. Wzdłuż wschodniej granicy działki znajdował się najstarszy budynek zespołu farbiarsko-pralniczego.

WnętrzeBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Zakład kąpielowy zajmował: 6 pomieszczeń na łaźnię i 9 pomieszczeń na wanny. Farbiarnia i Pralnia Chemiczna zajmowały 5 pomieszczeń i kantor. Na pierwszym piętrze usytuowane było mieszkanie syna właściciela.

LiteraturaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Akta nieruchomości położonej w Lublinie przy ul. Farbiarskiej 4; Zespół: 35/22/0 Akta miasta Lublina » Seria: 10 INSPEKCJA BUDOWLANA MIASTA LUBLINA [1926-]1944-1950[1951] » Jednostka: 1376; APL.

  • Plan na nadbudowę I piętra nad nowobudującym się balkonem krytym przy farbiarni w posesji przy ul. Farbiarskiej 4 tuż przy rogu ul. Misjonarskiej w Lublinie.
  • Projekt rozbudowy pralni z 1920 r. w wyk. arch. B. Paprockiego

  • Projekt przebudowy kotłowni wg. J. Kurasia z 1922 r.

  • Projekt przekształceń zakładu z 1928 r.

  • Plany inż. Jerzego Siennickiego z 1937 r.

  • Plany cząstkowe modernizacji

Domowa książka meldunkowa m. Lublina ul. Farbiarska nr 4 lok. 1-2; Zespół: 35/22/0 Akta miasta Lublina » Seria: 12 KSIĘGI MELDUNKOWE MIESZKAŃCÓW MIASTA LUBLINA [1873-]1930-1950[-1960] » Jednostka: 315; APL.

Katalog architektury przemysłowej w Lublinie. Opracowany przez Zespół Dokumentacji Historycznej S.C. Mansarda dokument obok rysu historycznego zawiera opis i przedstawia stan zachowania obiektu; dołączono plany i fotografie, tom 1, Opracowane na zlecenie Państwowej Służby Ochrony Zabytków w Lublinie, Lublin 1995.