Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Szlak lubelskiego modernizmu

Osiedle oficerskie (pomiędzy ulicami Krakowskie Przedmieście, Radziszewskiego, Skłodowskiej, Grottgera, a także ulica Spadochroniarzy), budynek NBP, kościół pw. św. Michała na Bronowicach, osiedla dla oficerów Wojska Polskiego.

 

Spis treści

[RozwińZwiń]

Budynek Narodowego Banku PolskiegoBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Budynek Narodowego Banku Polskiego przy ulicy Chopina 6 wybudowany w latach 1932-1934 według projektu Mariana Lalewicza, kubiczne ukształtowanie bryły z uwydatnioną częścią centralną i bonowanymi narożami, symetryczna osiowość, duże, prostokątne okna.
 
 
 
 
 
 
 
 

Kościół św. Michała na BronowicachBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Kościół św. Michała na Bronowicach przy ulicy Fabrycznej 15 wybudowany w latach 1927-1938 według projektu Oskara Sosnowskiego. Budowla jest przykładem zastosowania nowoczesnej konstrukcji żelbetowej zastosowanej do transpozycji gotyku i jego strzelistych cech - motywów kryształów, trójkątów i gwiazd w ornamencie.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Osiedla dla Oficerów Wojska PolskiegoBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Osiedla dla Oficerów Wojska Polskiego (można też określić mianem lubelskiego WSM-u) składające się z Obozu Południowego (Dziesiąta, Bronowice) i Zachodniego (pomiędzy ulicami Krakowskie Przedmieście, Radziszewskiego, Skłodowskiej, Grottgera, a także ulica Spadochroniarzy). Budynki budowane od 1923 roku to dworki (jedyny zachowany przy ulicy Uniwersyteckiej 4) nawiązujące do lansowanego wtedy stylu dworkowego uważanego za symbol polskości, ponadto budynki mieszkalne dla oficerów m.in. autorstwa Kazimierza Tołłoczki (ulice Radziszewskiego i Spadochroniarzy) będące przykładem architektury funkcjonalnej, której jednym z elementów wyróżniających są duże prostokątne okna, zróżnicowanie elewacji frontowej i tylnej oraz funkcjonalne rozplanowanie wnętrza poszczególnych mieszkań.