Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ferdynand Meisner (1809–1892)

Właściciel Fabryki Maszyn i Narzędzi Rolniczych w Lublinie.

Spis treści

[RozwińZwiń]

PochodzenieBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Urodził się w 1809 roku w Lublinie. Był synem Jana Meisnera i Zuzanny Wagner.

Ukończył Szkołę Podchorążych w Warszawie.

Działalność wojskowo-politycznaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Należał do Sprzysiężenia Piotra Wysockiego. W stopniu porucznika brał udział w powstaniu listopadowym. Został odznaczony krzyżem Virtuti Militari. Jako uczestnik nocy listopadowej, w 1832 roku został zaocznie skazany przez władze carskie na karę śmierci przez powieszenie.

Działalność gospodarczaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Po upadku powstania udał się na emigrację. W Belgii i we Francji pracował jako robotnik w fabrykach, gdzie nauczył się mechaniki i ślusarstwa. Dorobił się majątku i został nawet właścicielem fabryki w Dijon (Francja). Do kraju wrócił pod koniec 1855 roku. Pieniądze, które zarobił na emigracji, umożliwiły mu podjęcie działalności gospodarczej w rodzinnym mieście.

W 1860 roku uruchomił w Lublinie fabrykę maszyn i narzędzi rolniczych. Produkując ponad 16 różnych maszyn i urządzeń rolniczych, fabryka specjalizowała się głównie w wytwarzaniu żniwiarek, młocarni, sieczkarni, maneży, siewników i pługów. Produkował również żniwiarki własnej konstrukcji, tzw. Lublinianki. Była to żniwiarka Buckeya, udoskonalona i zmodernizowana przez Meisnera1.

Ferdynand Meisner zmarł 3 kwietnia 1892 roku, został pochowany na cmentarzu ewangelickim w Lublinie.

RodzinaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Pierwszą żoną Ferdynanda Meisnera była Francuzka, z którą się rozwiódł. Po raz drugi ożenił się po powrocie z emigracji do kraju z Florentyną Prażmowską. Dzieci nie pozostawił2.

LiteraturaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Mikulec B., Z dziejów przemysłu maszyn i narzędzi w Lublinie, Folia Societatis Scientiarum Lublinensis 1986, vol. 28.
Radzik T., Witusik A., Ziółek J., Słownik biograficzny miasta Lublina, t. 2, Lublin 1996.

PrzypisyBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

  1. Wróć do odniesienia Bronisław Mikulec, Z dziejów przemysłu maszyn i narzędzi w Lublinie, Folia Societatis Scientiarum Lublinensis 1986, vol. 28, s. 74.
  2. Wróć do odniesienia Tadeusz Radzik, Adam Witusik, Jan Ziółek, Słownik biograficzny miasta Lublina, t. 2, Lublin 1996, s. 161–163.