Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ludwik Hafner (1871–1938)

Długoletni dyrektor Fabryki Maszyn Rolniczych i Odlewni Żelaza M. Wolski i S-ka przy ul. 1 Maja w Lublinie

 

Spis treści

[RozwińZwiń]

PochodzenieBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Ludwik Hafner urodził się 30 maja 1871 roku w Częstochowie.

EdukacjaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Początkowo uczęszczał do szkoły przy kościele ewangelickim w Warszawie. W latach 1885–1888 kontynuował naukę w Szkole Technicznej Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Następnie zapisał się na wyższe kursy uniwersyteckie w Mitweide w Saksonii, które ukończył w 1891 roku.

Działalność gospodarczaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Po powrocie do kraju podjął praktykę zawodową w fabryce Rephana w Warszawie, a następnie w fabryce maszyn i narzędzi rolniczych M. Wolski i S-ka w Lublinie. W latach 1892–1894 zatrudnił się w fabryce Lilpop Rau i Loewenstein w Warszawie. W 1894 roku wyjechał do Hanoweru, gdzie przez kilka lat pracował i dokształcał się na Wydziale Mechanicznym miejscowej Politechniki.

W latach 1897–1903 powrócił do kraju i pracował w fabryce Rephana jako inżynier-konstruktor. W 1903 roku wyjechał do Rosji, gdzie był wicedyrektorem fabryki maszyn młyńskich firmy W. Jaskólski w Elizawetgradzie. W 1907 roku Stanisława Wolska, wdowa po Mieczysławie Wolskim, oraz Maria Łabęcka, wdowa po Mieczysławie Łabęckim, współwłaścicielki firmy M. Wolski i S-ka w Lublinie, zaproponowały Ludwikowi Hafnerowi (zgodnie z ostatnią wolą Mieczysława Wolskiego) objęcie zarządu fabryki. Po uzyskaniu zgody Hafnera, obowiązki przekazały mu aktem notarialnym z 24 czerwca 1907 roku.

Na stanowisku dyrektora fabryki maszyn i narzędzi rolniczych M. Wolski i S-ka w Lublinie Hafner pozostawał przez 31 lat, aż do śmierci w dniu 3 maja 1938 roku1.

Działalność społecznaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Obok pracy zawodowej Hafner prowadził szeroką działalność społeczną. Był prezesem Rady Nadzorczej Kasy Przemysłowców i Rolników Lubelskich, wiceprezesem Zarządu Gimnazjum im. Syroczyńskiego w Lublinie, członkiem Towarzystwa Kredytowego w Lublinie, prezesem Oddziału Lubelskiego Związku Przemysłowców Metalowych. Za działalność gospodarczą i społeczną został odznaczony Krzyżem Zasługi.

Został pochowany na cmentarzu ewangelickim przy ul. Lipowej2.

 

Opracował Arkadiusz Król

 

 

PrzypisyBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

1 „Głos Lubelski” 1938, nr 121, 122, 124, 128.
2 „Express Lubelski i Wołyński” 1938, nr 123, 129.

 

 

LiteraturaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

„Głos Lubelski” 1938, nr 121, 122, 124, 128.
„Express Lubelski i Wołyński” 1938, nr 123, 129.

Powiązane artykuły

Zdjęcia

Inne materiały

Słowa kluczowe