Rybna 2 w Lublinie
Historia nieruchomości zlokalizowanej w Lublinie przy ulicy Rybnej 2.
Spis treści
[Zwiń]Lokalizacja
Dawny numer policyjny: -
Numer hipoteczny: -
Numer przed 1939: Rybna 2
Numer po 1944: Rybna 2
Numer obecny: Rybna 2
Rybna 2 na mapie Lublina z 1928 roku
Rybna 2 na panoramie Lublina z lat 30-tych XX wieku
Historia budynku
Właściciele
1915 - brak danych
,,Po pożarze z 1575 r. w miejscu Rybnej 2A znajdował się dom Ligenów, a ze wzmianek o nim i ceny - 1400 zł - wynika, że musiał być on drewniany na murowanym przyziemiu.
Obok znajdował sie niezabudowany plac Rybna 2B zwany Lissowskim vel Liskowskim, gdzie w 1590 r. stanął drewniany dom Sebastiana Dąbrowy, który jednakże przed 1609 r. uległ spaleniu.
W latach 1609-15 odnajdujemy szereg danych źródłowych wskazujących na jednoczesne wznoszenie od podstaw murowanej kamieniczki Rybna 2B oraz wywodzenie z muru I piętra Rybnej 2A.
W sumie obu budynkom przysługiwało odtąd miano kamienic: Premmicka i Tusinowska, zmieniające się w ciągu wieków zgodnie z historią własnościową obu nieruchomości /por. zestawy właścicieli/.
Nie wchodząc w dalszą historię przemian budowlanych samych kamieniczek - stwierdzić należy, że w końcu XVIII wieku stan ich był bardzo zaniedbany i jako 'rudera' na publicznej licytacji nabył je Kacper Drewnowski kolejno: Rybna 2A w 1815 r., a Rybna 2B w 1820 r., dołączając do już posiadanej od 1808 r. kamienicy Rynek 5.
W 1822 r. Drewnowski rozpoczął starania o pożyczkę na wyremontowanie swej kamienicy 'podług anszlagu', uzyskując ją w 1823 r. na 'wymurowanie domu'. Świadczy to o podjęciu budowy od podstaw, jakkolwiek zapewne z wykorzystaniem istniejących wcześniej piwnic i być może części przyziemia. Prace wykończeniowe trwały do 1840 r. Budynek przetrwał do dziś w tej postaci z niewielkimi zmianami polegającymi na przekształceniu w końcu XIX wieku sieni na mieszkanie i likwidacji w 1946 r. drewnianych ganków zewnętrznych zamienionych na balkony.
W latach 1959-61 i częściowo w 1968 r. przeprowadzane były doraźne remonty we wnętrzach mieszkalnych i w piwnicach, którymi to pracami nie objęto oficyny (...)'' [1].
Opis budynku
Piwnice
Wzmianki w dokumentacji po pożarze z 1575 roku w miejscu obecnej kamienicy lokują drewniany dom na murowanym przyziemiu.
OFICYNA NIE JEST PODPIWNICZONA
Z 1563 roku, z zeznania Aleksego Stannifusora, pochodzi informacja o tym, że na tyle działki Rynek 3 wykonał on „ziemną piwnicę, nie sklepioną, z ziemną szyją". W latach 80. XVI wieku nad tą właśnie piwnicą wymurowano ściany. Nad tą piwnicą, w latach 80. XVI wieku, zostały wymurowane ściany. Istnieje na ten temat wzmianka z 1591: „cellarium subterraneum sub officina Stannifusorum, cuius ingressus est ex postice domus praefatas”. Tekst mówi, o podziemnej piwnicy pod oficyną Stannifusorów, do której wejście prowadzi z tyłów domu – konkretnie budynku przy Rynku 3. Piwnica ta prawdopodobnie służyła jako jedno z pomieszczeń ówcześnie się tam mieszczącego warsztatu odlewniczego.
Przypisy
[1] Cyt. za: Oficyna Rybna 2 A, Dokumentacja naukowo-historyczna, na zlecenie Zarządu Rewaloryzacji Zabytkowego Zespołu Miasta Lublina, opracowanie: Jadwiga Teodorowicz-Czerepińska, fotografie: Przemysław Maliszewski, Lublin 1985, syg. 520, s. 11-12.
Literatura
Oficyna Rybna 2 A, Dokumentacja naukowo-historyczna, na zlecenie Zarządu Rewaloryzacji Zabytkowego Zespołu Miasta Lublina, opracowanie: Jadwiga Teodorowicz-Czerepińska, fotografie: Przemysław Maliszewski, Lublin 1985, syg. 520.