Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Krakowskie Przedmieście 59 w Lublinie

Czterokondygnacyjna kamienica przy ulicy Krakowskie Przedmieście 59 sąsiaduje z Ogrodem Saskim. W 1989 roku została wpisana do rejestru zabytków.

 

Spis treści

[RozwińZwiń]

LokalizacjaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Kamienica położona jest na skraju zwartej zabudowy w narożniku Krakowskiego Przedmieścia i terenu Ogrodu Saskiego.

FunkcjeBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Pierwotne przeznaczenie kamienicy było mieszkalne, zaś obecnie jest to obiekt usługowo-mieszkalny.

KalendariumBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

1930 – od D. Rotrubina kamienicę kupuje T. Idzikowski;

1955 – remont kamienicy;

1960 – remont kamienicy;

1968 – remont kamienicy;

1989 – wpis do rejestru zabytków.

Historia budynkuBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Pierwszym właścicielem kamienicy był D. Rotrubin – właściciel sąsiedniego domu znajdującego się przy Krakowskim Przedmieściu 57. Od 1930 roku nieruchomość należała do T. Idzikowskiego. W 1930 roku kamienica została skanalizowana. Następnie w latach 1955, 1969 i 1968 przeszła generalny remont, a także odmalowano elewację budynku. W 1989 roku nieruchomość została wpisana do rejestru zabytków.

StylBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Fasada eklektyczna z elementami secesyjnymi.

Opis budynkuBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Kamienica jest budynkiem dwuskrzydłowym z oficyną. Skrzydło frontowe w planie jest prostokątne i styka się od strony wschodniej krótszym bokiem z kamienicą pod nr. 57. Od zachodniej strony jest ścięty narożnik znajdujący się na szerokości pierwszej osi oraz ściana szczytowa. Skrzydło od strony parku jest prostokątne i cofnięte w stronę ściany szczytowej. Przy skrzydle frontowym we wschodniej części od podwórza jest wąska, prostokątna oficyna z głębokim uskokiem w złączeniu z korpusem frontowym. Do północnej ściany oficyny przylega mała, kwadratowa przybudówka. Skrzydło graniczące z parkiem od podwórza jest zryzalitowane w pierwszej osi i ma podwójny uskok w części złączenia ze skrzydłem frontowym.

Kamienica jest budynkiem o czterech kondygnacjach. Od strony południowo-zachodniej ma zaakcentowany narożnik na tle całej bryły poprzez podwyższenie go dodaniem poddasza i przerywanego gzymsu.

Elewacja frontowa kamienicy od południa jest dziewięciosiowa, zaś od zachodu dziesięcioosiowa. Elewacja została podzielona poziomo impostami u podstawy łuków zamykających otwory parteru, gzymsem dzielącym nad parterem, fryzem palmetowym nad oknami trzeciego piętra oraz wydatnym gzymsem wieńczącym z kroksztynami.

W elewacji od strony zachodniej występuje fryz nad trzecim piętrem i skromniejszy gzyms wieńczący. Dodatkowo na elewacji znajdują się zdobione girlandy poniżej fryzu, zaś ponad fryzem są prostokątne oprofilowania. Ściana szczytowa nie posiada otworów.

W elewacji od strony południowej między osiami otworów są boniowane pseudopilastry od pierwszego do trzeciego piętra, zaś na czwartej kondygnacji pomiędzy oknami znajdują się pary wąskich, toskańskich pilastrów. Parter jest boniowany. Pod oknami na drugiej kondygnacji znajdują się prostokątne płyciny w opaskach, zaś między nadokiennikiem a oknem węższe płyciny z symetrycznym ornamentem roślinnym. Pod fryzem pomiędzy oknami wykonane są w tynku stylizowane wieńce.

Elewacje tylne podzielone są dwoma gzymsami dzielącymi i jednym wieńczącym. Okna są prostokątne, a jedno znajdujące się w głównej klatce schodowej zamknięte jest pełnym łukiem.

WnętrzeBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Układ wnętrza w kamienicy jest dwutraktowy z poprzecznymi do traktów klatkami schodowymi i przejazdem na podwórze.

LiteraturaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Karta ewidencyjna zabytków, maszynopis w archiwum WUOZ w Lublinie, sygn. 178.

Michalska G., Kamienica przy ul. Krakowskie Przedmieście 59. Rozpoznanie historyczne i wytyczne konserwatorskie, maszynopis w posiadaniu WUOZ Lublin, sygn. 4691, Lublin 1993.