Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Juliusz Poniatowski (1886–1975)

Juliusz Poniatowski – działacz ludowy i niepodległościowy; współzałożyciel PSL-Wyzwolenie. Minister rolnictwa w Tymczasowym Rządzie Ludowym Republiki Polskiej.

 

Spis treści

[RozwińZwiń]

EdukacjaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Juliusz Poniatowski urodził się w 1886 roku w Petersburgu. Wychowywał się w Wilnie. Ukończył Studium rolnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, następnie wyjechał na zachód Europy, by kontynuować naukę. Studiował m.in. w Brukseli. Po powrocie do kraju zaangażował się w działalność agrarną. Związał się też z ruchem niepodległościowym – został członkiem Związku Strzeleckiego „Strzelec”. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich, gdzie szybko zdobył zaufanie Józefa Piłsudskiego.

Tymczasowy Rząd w LublinieBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

W 1915 roku Juliusz Poniatowski był wśród założycieli PSL-Wyzwolenie. Jako przedstawiciel tej partii i wybitny znawca tematyki agrarnej w Tymczasowym Rządzie Ludowym Republiki Polskiej został ministrem rolnictwa. Tę funkcję piastował jeszcze pięć razy w kolejnych rządach II Rzeczypospolitej – pierwszym rządzie Wincentego Witosa oraz gabinetach Leona Kozłowskiego, Walerego Sławka, Mariana Zyndrama-Kościałkowskiego i Felicjana Sławoja-Składkowskiego. W latach 1922–1928 piastował stanowisko wicemarszałka sejmu. Po wycofaniu się z polityki kierował Liceum Krzemienieckim. Po wybuchu II wojny światowej udał się na emigrację; do kraju powrócił w 1957 roku. Zmarł w Warszawie 16 listopada 1975 roku i został pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Powązkowskim.

 

Opracował: Ziemowit Karłowicz