Juliusz Zdanowski (1874–1937)
Juliusz Zdanowski – ekonomista i polityk, wiceprezes Związku Ludowo-Narodowego, komisarz Rady Regencyjnej w Lublinie.
Urodził się w 1874 roku w Lipiu (powiat limanowski) w rodzinie ziemiańskiej. Studiował prawo i ekonomię we Lwowie, Monachium i Paryżu, po czym osiadł w rodzinnym majątku w Śmiłowicach (powiat miechowski). Współorganizował na terenie guberni kieleckiej działalność ruchu narodowodemokratycznego. Na początku 1917 roku przeniósł się do Lublina, gdzie prowadził działalność gospodarczą i charytatywną na terenie zaboru austriackiego. Związany z Narodową Demokracją, pełnił funkcję prezesa Krajowej Rady Gospodarczej i Głównego Komitetu Ratunkowego. Wiosną 1918 roku został mianowany delegatem rządu przy Generalnym Gubernatorstwie w Lublinie, a 29 października 1918 roku został samodzielnym delegatem Rady Regencyjnej i rządu Świeżyńskiego na okupację austriacką. Funkcję tę pełnił do czasu powołania Tymczasowego Rządu Ludowego Republiki Polskiej, w nocy z 6 na 7 listopada 1918 roku, kiedy to został odsunięty od władzy i – na krótko – osadzony w areszcie domowym. W latach 1922–1927 był senatorem z województwa kieleckiego. Należał do kierownictwa Związku Ludowo-Narodowego, pełniąc funkcję wiceprezesa Zarządu Głównego. W jego mieszkaniu przy ulicy Foksal w Warszawie odbywały się zebrania czołowych działaczy ZLN, tam też został podpisany 17 maja 1923 roku tzw. pakt lanckoroński – układ polityczny między ZLN, PSL-Piast i ChD o utworzeniu rządu (tzw. rząd Chjeno-Piasta). Po zamachu majowym wycofał się z życia politycznego.
Zmarł 7 października 1937 roku w Krakowie.