Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Pałac Lubomirskich (Krebsa) w Lublinie

Pałac Krebsa przy ul. Szewskiej 4 pierwotnie był własnością Lubomirskich. W XVII wieku cała rezydencja zajmowała teren pomiędzy ulicą Szewską a Staszica. W XIX wieku właścicielem pałacu był lubelski przedsiębiorca Karol Krebs.

Spis treści

[RozwińZwiń]

HistoriaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Budowa pałacu nie jest dobrze udokumentowana. Przypuszczalnie pochodzi on z XVII wieku. Z pewnością należał do rodziny Lubomirskich, choć nie ma możliwości pełnego prześledzenia dziejów własnościowych obiektu.

W połowie XIX wieku budowla należała do Karola Krebsa, a do 1879 roku do Antoniego Czerwińskiego. Po tej dacie właścicielami byli między innymi: Klinkowesztejnowie i Cygielmanowie. Przed wojną obiekt służył właścicielom do celów przemysłowych. Mieściły się tu: Fabryka Cygar i Tytoniu, piekarnia, Fabryka Octu oraz Herbaciarnia Ludowa należąca do Kuratorium Trzeźwości.

Po 1945 roku w obiekcie znajdowały się liczne zakłady handlowo-usługowe. Pod koniec XX wieku właścicielem dawnego pałacu był Wojewódzki Klub Techniki i Racjonalizacji.

LokalizacjaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

ul. Szewska 4

ArchitektBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Nieznany. Ostatnie większe przebudowy projektował Edward Kotyłło.

BryłaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Pierwotnie obiekt dwukondygnacyjny. Obecnie posiada cztery kondygnacje oraz przybudówki na osi zachód–wschód.

Materiał i konstrukcjaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Obiekt murowany z cegły.

ElewacjeBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Elewacja frontowa znajdowała się od południa. Elewacja północna posiada oszkarpowania; nie posiada balkonów jak wcześniej. Od wschodu przybudówka z połowy XIX wieku. Od zachodu przybudówka z 1902 roku zajmowana pierwotnie przez pomieszczenia gospodarcze. Elewacje nie posiadają żadnych cech stylowych, co jest wynikiem wielokrotnych remontów i przebudów.

WnętrzeBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Całkowicie zmieniony układ pomieszczeń. Jest to efekt różnych funkcji obiektu na przestrzeni jego dziejów. Wnętrza współczesne.

LiteraturaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Teodorowicz-Czerepińska J., Michalska G., Studziński J. [oprac.], Studium uwarunkowań konserwatorskich wartości kulturowych skarpy południowego zbocza doliny Czechówki na odcinku od ulicy Wodopojnej do ulicy Dolnej 3 Maja, cz. 2: Katalog obiektów zainteresowania konserwatorskiego w obszarze opracowania, Lublin 1998. Archiwum WUOZ, sygn. 9737.