Turobin – architektura drewniana
Turobin to jedna z najstarszych miejscowości na ziemi chełmskiej, rozwijająca się co najmniej od XII wieku jako osada targowa i obronna przy tzw. trakcie ruskim prowadzącym z Krakowa przez Zawichost do Kijowa. W dokumentach historycznych była wzmiankowana po raz pierwszy w 1389 roku, w akcie nadania przez Władysława Jagiełłę, wsi królewskiej Turobin Dymitrowi z Goraja.
Spis treści
[Zwiń]Prawa miejskie
Turobin jako wieś królewska został nadany w 1389 roku przez Władysława Jagiełłę Dymitrowi z Goraja. W 1420 roku wieś uzyskała prawa miejskie. Straciła je w 1869 roku.
Domy podcieniowe
Zarówno pierzeje kwadratowego rynku, jak i przyrynkowe uliczki były zabudowane podcieniową architekturą szczytową. Istniały też pojedyncze przykłady domów z frontowym podcieniem narożnym pełniącym funkcję reprezentacyjną. Zachowała się fotografia tego typu chaty z 1739 roku.
W 1860 roku Turobin liczył 256 domów drewnianych1.
Tekst powstał w ramach projektu „Architektura drewniana miasteczek Lubelszczyzny” realizowanego przez Stowarzyszenie Panorama Kultur, dzięki wsparciu finansowemu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Literatura
- Górak J., Podcieniowa zabudowa miasteczek Lubelszczyzny, Zamość 1996.
- Przesmycka E., Lubelszczyzna. Wielokulturowość osadnictwa, budownictwa i architektury, Lublin 2008.
Przypisy
- Wróć do odniesienia za: E. Przesmycka, Lubelszczyzna. Wielokulturowość osadnictwa, budownictwa i architektury, tabela s. 61–62.