Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Turobin – architektura drewniana

Turobin to jedna z najstarszych miejscowości na ziemi chełmskiej, rozwijająca się co najmniej od XII wieku jako osada targowa i obronna przy tzw. trakcie ruskim prowadzącym z Krakowa przez Zawichost do Kijowa. W dokumentach historycznych była wzmiankowana po raz pierwszy w 1389 roku, w akcie nadania przez Władysława Jagiełłę, wsi królewskiej Turobin Dymitrowi z Goraja.

Dom podcieniowy z 1739 roku z Turobina
Dom podcieniowy z 1739 roku z Turobina (Autor: nieznany)

Spis treści

[RozwińZwiń]

Prawa miejskieBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Turobin jako wieś królewska został nadany w 1389 roku przez Władysława Jagiełłę Dymitrowi z Goraja. W 1420 roku wieś uzyskała prawa miejskie. Straciła je w 1869 roku.

Domy podcienioweBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Zarówno pierzeje kwadratowego rynku, jak i przyrynkowe uliczki były zabudowane podcieniową architekturą szczytową. Istniały też pojedyncze przykłady domów z frontowym podcieniem narożnym pełniącym funkcję reprezentacyjną. Zachowała się fotografia tego typu chaty z 1739 roku.
W 1860 roku Turobin liczył 256 domów drewnianych1.

Tekst powstał w ramach projektu „Architektura drewniana miasteczek Lubelszczyzny” realizowanego przez Stowarzyszenie Panorama Kultur, dzięki wsparciu finansowemu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

LiteraturaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

PrzypisyBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

  1. Wróć do odniesienia za: E. Przesmycka, Lubelszczyzna. Wielokulturowość osadnictwa, budownictwa i architektury, tabela s. 61–62.