Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Jerzy Kłoczowski – kalendarium

Prof. Jerzy Kłoczowski – historyk-mediewista, historyk kultury polskiej, w tym historii chrześcijaństwa w Polsce, specjalista historii Europy Środkowo-Wschodniej.

Profesor Jerzy Kłoczowski
Profesor Jerzy Kłoczowski (Autor: Czajkowski, Tomasz)

Spis treści

[RozwińZwiń]

29 grudnia 1924 – urodził się w Bogdanach pod Chorzelami koło Przasnysza.

1941 – członek Związku Walki Zbrojnej, a następnie żołnierz Armii Krajowej – ps. Piotruś w pułku Baszta przy Komendzie Głównej Armii Krajowej. W konspiracji ukończył szkołę podchorążych.

1944 – uczestnik powstania warszawskiego, 24/25 września 1944 roku ciężko ranny w ataku na Królikarnię, stracił prawą rękę;
– matura w Gimnazjum Adama Mickiewicza w Warszawie;
– odznaczony przez generała Tadeusza Bora-Komorowskiego Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari i Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem Walecznych.

1944–1945 – po upadku powstania został jeńcem w obozie w Skierniewicach.

1945–1948 – studia na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu.

1950 – uzyskanie stopnia doktora na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu u prof. Karola Górskiego;

– rozpoczęcie pracy w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim jako adiunkt.

1952–1962 – kierownik Katedry Historii Średniowiecznej i Nauk Pomocniczych Historii, a następnie, do emerytury, Katedry Historii Kultury Polskiej.

1956 – nadanie tytułu docenta;

– współzałożyciel warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej.

1957 – kierownik Instytutu Geografii Historycznej Kościoła w Polsce.

1967 – nadanie tytułu profesora nadzwyczajnego.

1968 – przewodniczący Komisji Historii Porównawczej Kościołów PAN oraz Międzynarodowego Komitetu Nauk Historycznych CISH, przewodniczący Polskiej Komisji Commission Internationale d’Histoire Ecclesiastique Comparee (CIHEC).

1968–1974 – dziekan Wydziału Nauk Humanistycznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

1971 – członek Prezydium Komitetu Nauk Historycznych PAN.

1974 – nadanie tytułu profesora zwyczajnego.

1981 – wiceprzewodniczący Komisji Międzynarodowej CIHEC;
– kierował pracami Wszechnicy Regionu Środkowowschodniego „Solidarność”, w czasie stanu wojennego współpracował z tajnymi strukturami związku.

1984 – inicjator i przewodniczący komitetu polskiego Szkoły Historycznej Polsko-Włoskiej w Rzymie.

1984–1985 – członek Rady Polskiego Instytutu Kultury Chrześcijańskiej Fundacji Jana Pawła II w Rzymie.

1985–1989 – wygłoszenie na paryskiej Sorbonie (Paris IV) cyklu wykładów o Europie Środkowo-Wschodniej.

1987–1989 – działanie w konspiracyjnym Społecznym Komitecie Nauki i Komitecie Obywatelskim przy Lechu Wałęsie.

1988 – nagroda Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego.

1989–1990 – przewodniczący Komitetu Obywatelskiego Lubelszczyzny.

1989–1990 – pierwszy prezes Światowego Związku Armii Krajowej w Okręgu Lubelskim.

1989–1991 – sędzia Trybunału Stanu.

1990 – delegat Polski w Radzie Wykonawczej UNESCO.

1990-1991 – senator RP, członek Komisji Spraw Zagranicznych Senatu.

1991 – inicjator i fundator Instytutu Armii Krajowej w Lublinie;
– inicjator powołania Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej.

1993 – doktorat honoris causa Uniwersytetu w Grodnie.

11 września 1996 – odznaczenie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej.

1997 – przejście na emeryturę.

1998 – przewodniczący Komitetu Wspólnego UNESCO/Międzynarodowy Komitet Nauk Historycznych, członek Rady Naukowej przy Wielkim Kanclerzu KUL;
– doktorat honoris causa Akademii Kijowsko-Mohylańskiej, Wolnego Uniwersytetu w Berlinie;
– wydanie księgi jubileuszowej Christianis et cultura Europae. Historiae peritus dedykowanej profesorowi z okazji siedemdziesięciolecia urodzin, czterdziestopięciolecia pracy naukowej i dydaktycznej, czterdziestolecia założenia Instytutu Geografii Historycznej Kościoła w Polsce i pięciolecia założenia Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej;

1999 – doktorat honoris causa Uniwersytetu Sorbona w Paryżu;
– nagroda Klio za najlepszą książkę historyczną dla Młodszej Europy;
– współzałożyciel Europejskiego Kolegium Polskich i Ukraińskich Uniwersytetów, które zainaugurowało swą działalność w październiku 1999;
– Nagroda Obojga Narodów przyznana przez Zgromadzenie Poselskie Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i Sejmu Republiki Litewskiej za działalność na rzecz Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej.

2000 – koordynator Kolegium Rektorów Szkół Wyższych Lublina ds. powołania Uniwersytetu Polsko-Ukraińskiego;
– członek honorowy Polskiego Towarzystwa Historycznego.

2001 – nagroda Pojednania Polsko-Ukraińskiego odebrana we Lwowie w obecności Jana Pawła II;
– nagroda „Rzeczypospolitej” imienia J. Giedroycia

2002 – odznaczenie papieskie „Pro Ecclesia et Pontifice”;
– nagroda honorowa im. W. Felczaka i H. Wereszyckiego przyznana przez Polskie Towarzystwo Historyczne w Krakowie i Wydział Historyczny UJ.

2004 – członek PAU, Komitetu Redakcyjnego „Studiów z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej” oraz członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.

11 listopada 2004 – odznaczenie Orderem Orła Białego.

2005 – medal za zasługi dla KUL.
Opracowanie: Anna Kamińska-Łuszczak 
na podstawie:
www.iesw.lublin.pl
Księgi jubileuszowej Christianitas et cultura Europae. Historiae peritus

LiteraturaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Powiązane artykuły

Zdjęcia

Wideo

Inne materiały

Słowa kluczowe