Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ulica Leszczyńskiego w Lublinie – historia ulicy

Ulica Leszczyńskiego stanowiła główną drogę Wieniawy prowadzącą w kierunku Mazowsza. Przebiegała ona w pobliżu nie istniejącego obecnie placu targowego — rynku na Wieniawie.

Spis treści

[RozwińZwiń]

Nazwa ulicyBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Przed wybuchem II wojny światowej pełna nazwa ulicy brzmiała Króla Leszczyńskiego, obecnie zaś uległa ona skróceniu i brzmi Leszczyńskiego.

 

Historia ulicyBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Ulica Leszczyńskiego została wybrukowana w pocz. XX w. (według niektórych źródeł w roku 1907 na żądanie oficerów rosyjskich stacjonujących w Koszarach Świętokrzyskich). W granice administracyjne miasta Lublina włączono ją w roku 1916 wraz z całą Wieniawą. Ulica, podobnie jak i cała dzielnica, uległa znacznemu zniszczeniu podczas II wojny światowej, w latach 1940 – 1943.

 

 

Ciekawe miejscaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Magistrat miasteczka Wieniawa, ob. Polski Związek Głuchych, ul. Leszczyńskiego nr 50, mur., 2 ćw. XIX, przebud. i rozbud. ok.1894, nadbud. skrzydła bocznego 1905.

Cmentarz żydowski, ul. Leszczyńskiego (Wieniawa), nie istniejący, powstały w 2 poł. XVIII w. W latach wojny Niemcy na miejscu części cmentarza i Rynku Wieniawskiego zaczęli budować stadion sportowy dla SS. Obiekt ten, należy dzisiaj do Klubu Sportowego „Lublinianka”. 

>>> zobacz więcej

Przy ulicy Leszczyńskiego znajdowała się również synagoga, istniejąca już od II poł. XVIII w. Zburzeniu uległa w roku 1940.

 

Z "Katalogu zasobów kulturowych miasta Lublina"Bezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

"Katalog zasobów kulturowych miasta Lublina" wymienia przy ulicy Leszczyńskiego następujące budynki o znaczącej wartości kulturowej i historycznej:

Zabudowa mieszkalna:

1.

Dom, ul. Leszczyńskiego nr 8, mur., XIX/XX.

2.

Dom, ul. Leszczyńskiego nr 14, mur., pocz. XX.

3.

Dom, ul. Leszczyńskiego nr 15, mur., pocz. XX

4.

Dom, ul. Leszczyńskiego nr 18, mur., 1909.

5.

Dom, ul. Leszczyńskiego nr 26, mur., 1914.

6.

Dom, ul. Leszczyńskiego nr 30, mur., 1910.

7.

Dom, ul. Leszczyńskiego nr 34, mur., pocz. XX.

Cmentarze:

8.

Cmentarz żydowski, ul. Leszczyńskiego (Wieniawa), nie istniejący


Budownictwo użyteczności publicznej:

9.

Magistrat miasteczka Wieniawa (włączonego do Lublina 1916), ob. Polski Związek Głuchych, ul. Leszczyńskiego nr 50, mur., 2 ćw. XIX, przebud. i rozbud. ok.1894, nadbud. skrzydła bocznego 1905.

 

Wspomnienia o ulicy LeszczyńskiegoBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

 Posłuchaj wspomnień o ul. Leszczyńskiego w >>> bazie historii mówionej

 

Opracowała: Ewa Sękowska

PrzypisyBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

 Gawarecki Henryk, Gawdzik Czesław, Ulicami Lublina, Wydawnictwo Lubelskie, Lublin 1976.

 
Zabytki architektury i budownictwa w Polsce. Województwo lubelskie, pod red. Iwona Kochanowska, Ośrodek Dokumentacji Zabytków,Warszawa 1995.
 
 

 

Powiązane miejsca

Słowa kluczowe