Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ulica Zielona w Lublinie – historia ulicy

Ulica Zielona stanowi ciąg komunikacyjny prowadzący obecnie na tyłach zabudowy północnej strony Krakowskiego Przedmieścia i dochodzi do ulicy Staszica.

 

Spis treści

[RozwińZwiń]

Nazwa ulicyBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

W XVI wieku ulica Zielona nosiła miano Szpitalnej (od szpitala św. Ducha) bądź Kowalskiej (od dużego skupiska osiadłych tu kowali). Nazwa Zielona wymieniana jest w źródłach od XVII wieku (1628). Pochodzi ona od znajdującego się przy niej tzw. Zielonego Rynku. Dodatkowo, w planach J. Hempla z początku XIX wieku, arteria ta zwana była ulicą Zatylnią.

HistoriaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Począwszy od XVII wieku ulica Zielona spełniała ważną rolę komunikacyjną. Mianowicie tędy jeżdżono do utworzonego w XVI wieku miasteczka Wieniawy. Za jej dużą rangą przemawia zwrócenie ku niej frontami kilku pałaców magnackich, tj. Potockich, Czartoryskich i Lubomirskich, powstałych w tym rejonie. W wieku XVIII i na początku XIX wieku arteria ta jako fragment niegdyś znacznie dłuższej drogi, idącej przez ulice Radziwiłłowską, Cichą i Czechowską, stanowiła jeden z dwóch dojazdów do starego traktu warszawskiego.

Ciekawe miejscaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Zespół cerkwi greckokatolickich, ul. Zielona nr 3:
a. cerkiew, obecnie kościół rzymskokatolicki. Rektoralny pw. św. Jozafata, murowany – 1790, rozbudowa – 1833, przebudowa – 1922–1923, remontowany w latach 1971 i 1989–1990,
b. dzwonnica, murowana – 1857, arch. Ferdynand Konotkiewicz, przebudowa – 1922–1923, remontowany – 1989–1990.
 
Cmentarz przy cerkwi obrządku greckiego (obecnie kościół rzymskokatolicki pw. św. Jozafata).
 
Na terenie nieruchomości nr 5 w końcu XVIII wieku znajdował się ogród Targowskich, będący miejscem rozrywki dla lublinian. Były tu ustawione ławki, werandy, strzelnice i kręgielnie.

Zabytkowe budynkiBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Katalog zasobów kulturowych miasta Lublina wymienia przy ulicy Zielonej następujące budynki o znaczącej wartości kulturowej i historycznej:
 
Dom, ul. Zielona nr 2.
Dom, ul. Zielona nr 4.
Dom, ul. Zielona nr 5, murowany, XVIII/XIX wiek, gruntownie remontowany w latach 80. XX wieku.
Dom, ul. Zielona nr 6.
Dom, ul. Zielona nr 8.
Dom, ul. Zielona nr 10.
Dom, ul. Zielona nr 12.
Dom, ul. Zielona nr 14.
Dom, ul. Zielona nr 16.
Dom, ul. Zielona nr 18.
Dom, ul. Zielona nr 20.
 
Opracowała Ewa Sękowska

LiteraturaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Katalog zabytków (architektury zabytkowej), oprac. mgr Jadwiga Czerepińska, mgr Czesław Kiełboń, mgr Karol Majewski, Studium historyczno-urbanistyczne do planu szczegółowego śródmieścia Lublina, Lublin 1969.
 
 

Powiązane miejsca

Słowa kluczowe