Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Chóry „Lutnia” i „Echo”

W latach międzywojennych lubelscy miłośnicy muzyki i śpiewu założyli dwa chóry - „Lutnia" i „Echo".

Spis treści

[RozwińZwiń]

Chór „Lutnia"Bezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

 

„«Lutnia» lubelska powstała, wzorując się na Towarzystwie Śpiewaczym «Lutnia» w Warszawie założonym jeszcze w 1906 r. «Lutnia» w Lublinie powstała głównie z inicjatywy Michała Michniewskiego , dyrektora Oddziału Banku Warszawskiego w Lublinie. Grupa zainteresowanych liczyła 78 osób. Walne zgromadzenie we wrześniu 1921 r. przyjęło statut i wybrało pierwszy zarząd w składzie - Izydor Szczepkowski, Adam Piaskowski, Stanisław Koszowski, Michał Michniewski, Zofia Rupniewska, Tadeusz Tomanowski, Mieczysław Koszowski. Chór obejmował ok. 80 osób. Dawano szereg koncertów w Lublinie i na prowincji: w Zamościu, Chełmie, Hrubieszowie, Krasnymstawie, Bychawie, Bełżycach, Milejowie, Piaskach, Radomiu, Radzyniu, Łukowie, Siedlcach. «Lutnia» lubelska brała czynny udział w koncertach ogólnych i uroczystościach oraz w konkursach śpiewaczych w Warszawie, Toruniu, Poznaniu, wyjeżdżała z koncertami do Rumunii, Czechosłowacji i na Węgry. W latach 1921-1937 «Lutnia» miała 203 występy, w tym 45 własnych koncertów. Wykonała 410 utworów kompozytorów polskich i obcych. W roku 1937 Towarzystwo Śpiewacze „Lutnia" liczyło 133 członków. Prezesami byli kolejno - Feliks Wodzinowski, Izydor Szczepkowski, Wacław Grudziński, Dyonizy Jarosz, Kazimierz Hauke-Bosak, w 1937 r. Wojciech Zwoliński."

 

Chór „Echo"Bezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści


„Chór «Echo» został założony w 1928 r. z inicjatywy grupy miłośników śpiewu z Bronisławem Andrzejewskim na czele. Prezesami Zarządu Towarzystwa Śpiewaczego „Echo" byli kolejno - Walerian Karasiński, Stanisław Żaczek, a od 5 grudnia 1933 r. do 1939 wicewojewoda lubelski Władysław Długocki; kolejnymi dyrygentami - Faustyn Kulczycki, Stanisław Bugajski, Czesław Cegłowski, Eugeniusz Dziewulski, Stanisław Iwański. Po okresach upadku i wzlotów chór «Echo» osiągnął w 1936 r. swój wysoki poziom. Liczył 40 osób, stał się znanym i cenionym zespołem w kraju. Występował nieraz w Polskim Radio, uzyskując nagrody i wyróżnienia. Do 1938 r. wziął udział w 97 imprezach muzycznych i zorganizował 27 własnych koncertów. Repertuar obejmował ponad sto utworów kompozytorów polskich i obcych. W sezonie 1937/38 chór «Echo» odbył turnee po Węgrzech, gdzie zdobył odznakę honorową krajowego Związku Chórów Węgierskich oraz srebrny puchar - nagrodę miasta Szekesfeherwar. W 1938 r. Towarzystwo liczyło 41 członków. Ostatni występ chóru tuż przed wojną miał miejsce na Festiwalu Pieśni Polskiej z okazji Dni Lublina, Zamościa i Lubelszczyzny w czerwcu 1939 r."

LiteraturaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści


Gawarecka M., Życie kulturalne Lublina w latach 1918-1939 [w:] Krzykała S., (red.), Dzieje Lublina. T. II, Lublin 1975.

 

Opracował Grzegorz Kondrasiuk