Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Kościół pw. św. Jozafata, dawna cerkiew grecka w Lublinie

Pierwotnie była to cerkiew prawosławna, wzniesiona w 1790 roku przez greckich kupców na mocy zezwolenia króla Stanisława Augusta. Po 1833 roku była użytkowana przez Rosjan, w 1922 roku została przejęta przez Kościół katolicki. Dziś pełni funkcję kościoła rektoralnego.

Spis treści

[RozwińZwiń]

LokalizacjaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Kościół znajduje się przy ulicy Zielonej 3, fasadą przylega do ulicy.

FunkcjaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Kościół pełni funkcje sakralne.

HistoriaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Cerkiew wzniesiono w 1790 roku na mocy zezwolenia udzielonego greckim kupcom przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1786 roku. Cerkiew należała wówczas do patriarchatu w Konstantynopolu. W 1833 roku budynek został rozbudowany i odnowiony, zaś w 1857 roku dobudowano dzwonnicę po zachodniej stronie fasady, według projektu architekta Ferdynanda Konotkiewicza. W tym czasie cerkiew przeszła w ręce Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej. Po przejęciu przez katolików w 1922 roku, kościół został przebudowany. W okresie powojennym był kilkakrotnie remontowany. Obecnie pełni funkcję kościoła rektoralnego.

KalendariumBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

1786 – przywilej króla Stanisława Augusta dla kupców greckich;
1790 – budowa cerkwi;
1833 – dalsza rozbudowa;
1857 – dobudowa dzwonnicy po zachodniej stronie fasady;
1922 – przejęcie budynku przez rzymskich katolików, nadanie wezwania św. Jozafata;
1971 – remont kościoła;
1989–1990 – kolejne remonty.

ArchitektBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Ferdynand Konotkiewicz

StylBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Fasada cerkwi oraz dzwonnicy ma stylizowane formy architektury cerkiewnej w dziewiętnastowiecznym rosyjskim wydaniu. Wnętrze pozbawione cech stylowych.

OpisBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Kościół zwrócony fasadą do ulicy Zielonej, wzniesiony na planie prostokąta, o prostym, salowym wnętrzu pozbawionym artykulacji i dekoracji architektonicznej. Wyraźne cechy stylowe posiadają fasada i przylegająca do niej dzwonnica. Fasada jednoosiowa, wsparta po bokach przyściennymi, wysuniętymi filarami i zwieńczona trójkątnym szczytem. Na osi fasady znajduje się portal wejściowy, złożony z dwóch filarków ze stylizowanymi akantowymi kapitelami, zwieńczony półkolistym tympanonem, ponad nim, w szczycie, tryforyjna płycina. Od wschodu do fasady przylega dwuosiowa elewacja budynku dla duchowieństwa, od zachodu dzwonnica. Charakterystycznym elementem dekoracyjnym dzwonnicy są arkadowe płyciny oraz biforyjne okna najwyższej kondygnacji.

LiteraturaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści