Kościół pw. św. Jozafata, dawna cerkiew grecka w Lublinie
Pierwotnie była to cerkiew prawosławna, wzniesiona w 1790 roku przez greckich kupców na mocy zezwolenia króla Stanisława Augusta. Po 1833 roku była użytkowana przez Rosjan, w 1922 roku została przejęta przez Kościół katolicki. Dziś pełni funkcję kościoła rektoralnego.
Spis treści
[Zwiń]Lokalizacja
Funkcja
Kościół pełni funkcje sakralne.
Historia
Cerkiew wzniesiono w 1790 roku na mocy zezwolenia udzielonego greckim kupcom przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1786 roku. Cerkiew należała wówczas do patriarchatu w Konstantynopolu. W 1833 roku budynek został rozbudowany i odnowiony, zaś w 1857 roku dobudowano dzwonnicę po zachodniej stronie fasady, według projektu architekta Ferdynanda Konotkiewicza. W tym czasie cerkiew przeszła w ręce Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej. Po przejęciu przez katolików w 1922 roku, kościół został przebudowany. W okresie powojennym był kilkakrotnie remontowany. Obecnie pełni funkcję kościoła rektoralnego.
Kalendarium
1786 – przywilej króla Stanisława Augusta dla kupców greckich;
1790 – budowa cerkwi;
1833 – dalsza rozbudowa;
1857 – dobudowa dzwonnicy po zachodniej stronie fasady;
1922 – przejęcie budynku przez rzymskich katolików, nadanie wezwania św. Jozafata;
1971 – remont kościoła;
1989–1990 – kolejne remonty.
Architekt
Ferdynand Konotkiewicz
Styl
Fasada cerkwi oraz dzwonnicy ma stylizowane formy architektury cerkiewnej w dziewiętnastowiecznym rosyjskim wydaniu. Wnętrze pozbawione cech stylowych.
Opis
Literatura
- Kochanowska I., Zabytki architektury i budownictwa w Polsce, t. 22, Województwo lubelskie, Warszawa 1995.
- Sierpiński S.Z., Obraz miasta Lublina, Warszawa 1839 [reprint Lublin 2002].