Turobin to jedna z najstarszych miejscowości na ziemi chełmskiej, rozwijająca się co najmniej od XII wieku jako osada targowa i obronna przy tzw. trakcie ruskim prowadzącym z Krakowa przez Zawichost do Kijowa. W dokumentach historycznych miejscowość była wzmiankowana po raz pierwszy w 1389 roku w akcie nadania przez Władysława Jagiełłę wsi królewskiej Turobin Dymitrowi z Goraja.
Obszar gminy wchodzi w skład trzech krain fizjograficznych: Roztocza Zachodniego, Padołu Zamojskiego i Wyniosłości Giełczewskiej.
Artykuły z kategorii "Miasteczka Lubelszczyzny"
Wykaz miejscowości z dystryktów Generalnego Gubernatorstwa – Galicja, krakowskiego, lubelskiego, radomskiego i warszawskiego.
Po wybuchu II wojny światowej 14-letni Nimrod Ariav wyjechał razem z rodziną z Lublina. Wydarzenia jakie miały miejsce podczas okupacji, a następnie wyjazd z Polski spowodowały, że dopiero po sześćdziesięciu latach powrócił do rodzinnego miasta.
Na tym cmentarzu żydowskim, wraz z moim bratem Abrahamem zamordowanym później przez Niemców oraz z innymi Żydami, którzy wówczas ocaleli z pożogi, pochowałem mojego ojca Arie-Lejba Cygielmana rozstrzelanego przez hitlerowców na placu przed bożnicą w Bełżycach wraz z innymi 149 Żydami 2 października 1942 roku.
Józefów położony jest na Roztoczu Środkowym nad rzeką Niepryszką. Obszar wokół Józefowa to miejsce, gdzie stykają się trzy parki: Roztoczański Park Narodowy, Park Krajobrazowy Puszczy Solskiej oraz Krasnobrodzki Park Krajobrazowy. Józefów Biłgorajski jest położony w odległości 15 km od Krasnobrodu, Suśca i Zwierzyńca.
Katalog architektury drewnianej w Wojsławicach.
Przed II wojną światową zachodnią część domu zamieszkiwali Abram, Aron i Icek Tuchman oraz Fejga Stachler, część wschodnią – Fajwel i Icek Szyld z rodziną. Fajwel Szyld, zwany Fawką, był szewcem. Dom łączył się z kolejnymi budynkami podcieniowymi i stanowił część zachodniej pierzei rynkowej w Wojsławicach.
Obecna zabudowa Wojsławic charakteryzuje się układem kalenicowym, jednak do połowy XIX wieku rynek zabudowywany był szczytowo. Cechę charakterystyczną stanowiły podcienia wymieniane już w akcie lokacyjnym. Przed domostwami usytuowane były ogródki, za nimi zabudowania gospodarcze, ogrody warzywne, pola i łąki.
Wojsławice (Voislavize, וויסלוויצה) leżą we wschodniej części Wyżyny Lubelskiej, w widłach rzek Wojsławki i Barbarki, na terenie malowniczych Działów Grabowieckich. Teren otaczający miejscowość jest niejednolity pod względem pionowego ukształtowania powierzchni, różnica pomiędzy poziomem łąk a jego najwyższymi punktami (Białą i Mamczyną Górą, 260 m n.p.m.) wynosi 39 m.
Katalog architektury drewnianej w Tyszowcach.
Według legend, pochodzenie nazwy miasta bierze się od słów „Tu szewce” – Tyszowce bowiem były znane z rzemiosła szewskiego. Szewcy tyszowieccy wykonywali słynne na całą Rzeczpospolitą buty „tyszowiaki”.
Kościół parafialny pw. św. Leonarda wraz z dzwonnicą przykościelną i czterema kapliczkami znajduje się w południowo-wschodniej części Tyszowiec. Zaprojektowany przez Henryka Marconiego, został zbudowany w latach 1865–1870.
Tyszowce to miejsko-wiejska gmina położona w pobliży granicy ukraińskiej, nad rzeką Huczwą. Miasto leży na pograniczu Kotliny Hrubieszowskiej (część północna) i Grzędy Sokolskiej (część południowa). Gmina Tyszowce położona jest w południowo-wschodniej części województwa lubelskiego. Od północy sąsiaduje z gminą Werbkowice, od wschodu z gminą Mircze, od południa z gminą Łaszczów, od południowego zachodu z gminą Rachanie i od zachodu z gminą Komarów.
Tomaszów Lubelski otrzymał przywilej lokacyjny w 1621 roku i był drugim po Zamościu miastem założonym przez Zamoyskich. Od samego początku mieszkała tu ludność wyznania katolickiego, prawosławnego i mojżeszowego, mająca te same prawa, przywileje i obowiązki względem ordynata.
Tomaszów Lubelski był drugim po Zamościu miastem założonym przez Zamoyskich. Od samego początku mieszkała tu ludność wyznania katolickiego, prawosławnego i mojżeszowego, mająca te same prawa, przywileje i obowiązki względem ordynata.
Tomaszów Lubelski otrzymał przywilej lokacyjny w 1621 roku i był drugim po Zamościu miastem założonym przez Zamoyskich. Od samego początku mieszkała tu ludność wyznania katolickiego, prawosławnego i mojżeszowego, mająca te same prawa, przywileje i obowiązki względem ordynata. W mieście znajduje się unikatowy na skalę kraju XVIII-wieczny kościół Zwiastowania NMP wykonany z drewna, zabytkowy układ miasta na planie sześcioboku, cudowny obraz Matki Bożej Szkaplerznej, kościół Najświętszego Serca Jezusa i cerkiew prawosławna św. Mikołaja.
Tomaszów Lubelski leży na wysokości około 275 m n.p.m., na pograniczu Roztocza i Wyżyny Lubelskiej, w części zwanej Grzędą Sokalską. Roztocze i Grzędę przedziela przepływająca przez miasto rzeka Sołokija.
Pierwszą synagogę w Szczebrzeszynie wzniesiono najprawdopodobniej pod koniec XV wieku. Z treści przywileju wynika, że była położona obok placu zwanego podworcem Duczeńskim. Budynek otaczały drewniane zabudowania żydowskie, w pobliżu znajdowały się dom szkolnika i bet ha-midrasz.
Pierwsza cerkiew w Szczebrzeszynie istniała prawdopodobnie w 1352 roku. Obecna powstała na fundamentach wcześniejszej świątyni, około w 1560 roku. Jej fundatorem był kasztelan międzyrzecki Andrzej Górka.
Parafia rzymskokatolicka w Szczebrzeszynie została erygowana w XIV wieku staraniem Dymitra z Goraja. Kościół pw. św. Mikołaja jest trzecim z kolei kościołem parafialnym.
Parafia rzymskokatolicka w Szczebrzeszynie została erygowana w XIV wieku staraniem Dymitra z Goraja. Obecnie istniejący kościół powstał w latach 1620–1638, z fundacji Tomasza i Katarzyny Zamojskich.