Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Tarnogród - architektura drewniana

Spis treści

[RozwińZwiń]

Prawa miejskieBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Miasto założył Stanisław Tarnowski w 1567 roku. Status miasta Tarnogród utracił w 1870 roku.

Domy podcienioweBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Architektura Tarnogrodu rozwinęła się wokół prostokątnego rynku przeciętego traktem Lublin-Przemyśl, co wpłynęło na handlowy i rzemieślniczy charakter zabudowy centrum. Architekturę rynku stanowiły domy podcieniowe oraz usytuowany na środku drewniany ratusz także z podcieniami.
W 1860 roku Tarnogród liczył aż 494 domy drewniane [1].
Do dziś zachował się najstarszy drewniany kościół na Zamojszczyźnie [2]. Modrzewiowa świątynia p.w. św. Rocha stanowiła prawdopodobnie wotum mieszczan w związku z licznie występującymi niegdyś epidemiami.

 

Opracowanie: Paulina Kowalczyk

 

Tekst powstał w ramach projektu "Architektura drewniana miasteczek Lubelszczyzny" realizowanego przez Stowarzyszenie Panorama Kultur dzięki wsparciu finansowemu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
 

PrzypisyBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

1. E. Przesmycka, Lubelszczyzna. Wielokulturowość osadnictwa, budownictwa i architektury, Lublin 2008, tabela, s. 61-62.
2. St. Orłowski, Odchodzące w przeszłość. Zabytki złotą księgą historii narodu [w:] Zamojski Kwartalnik Kulturalny 4/1989 (22), s. 66-71; E. J. Sadowska, Budownictwo drewniane Zamojszczyzny w zbiorach Archiwum Instytutu Historii Architektury Konserwacji Zabytków Politechniki Krakowskiej, [w:] Przyczynki do etnografii Zamojszczyzny: Materiały ogólnopolskiej sesji popularno-naukowej, Zamość, 22-24 IX 1995, Zamość 1995.

 

 

LiteraturaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Górak J., Podcieniowa zabudowa miasteczek Lubelszczyzny, Zamość 1996.
Orłowski St., Odchodzące w przeszłość. Zabytki złotą księgą historii narodu [w:] Zamojski Kwartalnik Kulturalny 4/1989 (22), s. 66-71, http://www.zkk.zam.pl/index.php/1989_22
Przesmycka E., Lubelszczyzna. Wielokulturowość osadnictwa, budownictwa i architektury, Lublin 2008.
Sadowska E. J., Budownictwo drewniane Zamojszczyzny w zbiorach Archiwum Instytutu Historii Architektury Konserwacji Zabytków Politechniki Krakowskiej, [w:] Przyczynki do etnografii Zamojszczyzny: Materiały ogólnopolskiej sesji popularno-naukowej, Zamość, 22-24 IX 1995, Zamość 1995.