Rynek 3 w Lublinie

LokalizacjaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Budynek znajduje się prawie pośrodku zachodniej pierzei rynku, pomiędzy narożną kamienicą Rynek 2 i budynkiem Rynek 4.

Dawny numer policyjny: brak

Numer hipoteczny: 2

Numer przed 1939: Rynek 3

Numer po 1944: Rynek 3

Numer obecny: Rynek 3

Kamienica Rynek 3 na mapie Lublina z 1928 roku

Kamienica Rynek 3 na panoramie Lublina z lat 30-tych XX wieku

FunkcjeBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Obecnie [2012 – red.] na parterze kamienicy znajduje się sklep Cepelia, gdzie zwiedzający mogą kupić pamiątki nawiązujące do lubelskiej historii i tradycji.

HistoriaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Pierwsza wzmianka źródłowa dotycząca kamienicy – przynosząca nam dodatkowo wiedzę na temat nazwiska właściciela – pojawiła się w 1554 roku. Był to zapis dotyczący transakcji handlowej, związanej z sąsiednią kamienicą Rynek 4. Informacja o tyle jest interesująca, że przywołana jest tutaj postać sąsiada, czyli właściciela kamienicy Rynek 3, Jana Stanifusora. Jako własność rodziny Stanifusorów kamienica pozostawała najprawdopodobniej do początku XVII wieku, kiedy to prawdopodobnie została przejęta przez Antoniego Henrycha. Jednak już wkrótce dane źródłowe pozwalają nam zauważyć, że budynek na powrót (lub też nieprzerwanie, ponieważ informacja o zmianie właściciela może wynikać z pomyłki źródłowej) stał się własnością rodziny Stanifusorów. Dopiero w roku 1637 pojawiła się adnotacja, że pierwsze piętro kamienicy należało wówczas do Andrzeja Nagotha. Wiadomość ta niesie za sobą przynajmniej dwie informacje. Jedną z nich jest naturalnie to, że nieruchomość przeszła w posiadanie nowego właściciela, drugą zaś, że w owym czasie posiadała już dobudowane piętro. Kolejna kondygnacja musiała powstać w niedługim czasie, ponieważ wzmianka o niej pojawia się już w 2 połowie XVII wieku. Do wieku XIX kamienica wielokrotnie zmieniała swoich właścicieli. Ostatecznie zaś w 1910 roku przeszła w posiadanie rodziny Sulczyńskich. Po zakończeniu wojny budynek należał do Józefa i Marii Sulczyńskich oraz do ich spadkobierców. W latach pięćdziesiątych został przeprowadzony remont kamienicy.

Lokatorzy według wyznania, płci i wieku (bez daty) [Inspekcja Budowlana, sygn. 4735]

Ogólna ilość mieszkańców 43

Chrześcijan 2

Żydów 41

Mężczyzn 15

Kobiet 18

Dzieci do lat 6 włącznie 3

Dzieci do lat 7-18 włącznie 7

KalendariumBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

1554 – właścicielem kamienicy jest Jan Stanifusor z Krakowa;

1564 – pojawia się nowy właściciel, Aleksander Stanifusor;

1603 – wzmianka w dokumentach biura notarialnego o posiadaniu obiektu przez Antoniego Henrycha;

1637 – informacja o posiadaniu pierwszego piętra kamienicy przez Andrzeja Nagotha;

1910 – kamienica zostaje odkupiona przez rodzinę Sulczyńskich;

1939 – lico elewacji zostaje przyozdobione sgraffitem autorstwa J. Wodyńskiego;

1954 – remont elewacji frontowej, zatynkowanie dekoracji sgraffitowej.

ArchitektBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Nieznany

StylBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Kamienica gotycka o zatartych, oryginalnych cechach stylistycznych, przebudowana w stylu klasycyzującym.

Opis budynkuBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Jest to budynek wzniesiony na planie czworoboku o układzie dwuosiowym, trójtraktowym. Posiada trzy piętra, poddasze oraz dwa poziomy piwnic. Kamienica nie posiada oficyn. Podwórze odgraniczone jest przez oficyny sąsiednich budynków.

Elewacja frontowa jest czterokondygnacyjna. Poszczególne kondygnacje oddzielone są od siebie gzymsem kordonowym. W części parterowej, w całości oskarpowanej elewacja jest dwuosiowa. Zakończony łukowo otwór wejściowy znajduje się w osi północnej budynku, dostępny jest po jednostopniowych schodach. Na wyższych piętrach elewacja jest trójosiowa, skomponowana bez zachowania symetrii. Otwory okienne są prostokątne, na pierwszym piętrze ozdobione opaskami i trójkątnymi naczółkami. Na drugim piętrze dekorację stanowią opaska oraz prosty gzyms. Otwory okienne najwyższej kondygnacji są pozbawione ozdób. Elewacja zwieńczona jest mocno profilowanym gzymsem.

Elewacja tylna jest dwuosiowa, nieotynkowana, pozbawiona dekoracji.

Kamienica Rynek 3 - dodatkowe informacje techniczne

Kamienica Rynek 3 - wzmianki o nieruchomości

WnętrzeBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Sień na parterze zajmuje prawie całą przestrzeń kamienicy, zwężając się ku tyłowi. Układ wnętrza jest dwudzielny, trójtraktowy. W środkowym trakcie znajduje się nowa klatka schodowa. Trakt frontowy zawiera pomieszczenia sklepowe, podzielone nowymi ściankami. Od strony podwórza znajduje się trzeci trakt, na który składa się jedno pomieszczenie. Wyższe piętra zachowały układ analogiczny do parteru, zmieniony w pewnym stopniu pojawieniem się nowych, powstałych współcześnie podziałów. Poddasze podzielone jest na dwa, podobnej wielkości pomieszczenia.

CiekawostkiBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

W roku 1877 kamienica stała się niemym świadkiem narodzin chłopca, który z biegiem czasu stał się niezwykle ważną i powszechnie cenioną osobistością. Był nią Aleksander Zelwerowicz, wybitny aktor, inicjator powstania Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej. W 1977 roku pośmiertnie odznaczony medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”.

Materiały ikonograficzneBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Fotografie przedwojenne

Rynek 3, kamienica renesansowa po odnowieniu, autor nieznany, zdjęcie z albumu „Zdjęcia z robót konserwatorskich Starego Miasta prowadzonych przez Wydział Budownictwa Zarządu Miasta w roku 1938-1939”, wlasność Miejski Konserwator Zabytków w Lublinie

Rynek 3, portal kamienny, gotycki w sieni kamienicy, autor nieznany, zdjęcie z albumu „Zdjęcia z robót konserwatorskich Starego Miasta prowadzonych przez Wydział Budownictwa Zarządu Miasta w roku 1938-1939”, wlasność Miejski Konserwator Zabytków w Lublinie

Szkice, rysunki, grafiki

Rynek 3, autor: Czesław Doria-Dernałowicz, 1936 r., własność rodziny, w depozycie Biblioteki Głównej Politechniki Lubelskiej

Rynek 3, autor: Czesław Doria-Dernałowicz, 1936 r., własność rodziny, w depozycie Biblioteki Głownej Politechniki Lubelskiej

LiteraturaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Gryczka B., Kamienica Rynek 3 w Lublinie. Dokumentacja naukowo-historyczna przygotowana na zlecenie Zarządu Budynków Mieszkalnych w Lublinie, mps archiwum WUOZ w Lublinie, sygn. 625, Lublin 1971.

Inspekcja Budowlana, sygn. 4735

Karta ewidencyjna zabytków, mps archiwum WUOZ w Lublinie, sygn. 299.

Teodorowicz-Czerepińska J., Dekoracja fasad kamienic staromiejskich z 1954 r. Rozpoznanie historyczne i wnioski konserwatorskie na zlecenie Lubelskiej Fundacji Ochrony Zabytków, mps archiwum WUOZ w Lublinie, sygn. 1220, Lublin 1991.