Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ratusz w Lublinie

Ratusz lubelski został wybudowany w latach 1827–1828 na miejscu spalonego kościoła i klasztoru karmelitów bosych. Projektantem klasycystycznej budowli był Aleksander Groffe, generalny budowniczy Królestwa Polskiego.

Ratusz w Lublinie
Ratusz w Lublinie (Autor: Zętar, Joanna (1975- ))

Spis treści

[RozwińZwiń]

LokalizacjaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Obecny ratusz znajduje się w pobliżu Bramy Krakowskiej, przy placu Łokietka 1, na samym początku Krakowskiego Przedmieścia.

FunkcjeBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Ratusz miejski

Historia budynkuBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Ratusz został zbudowany obok kościoła św. Ducha w latach 1827–1828 na miejscu spalonego 30 kwietnia 1803 roku kościoła i klasztoru karmelitów bosych. W 1807 roku ruiny zostały sprzedane na licytacji. W 1823 roku miasto odkupiło ruiny z zamiarem wybudowania nowego ratusza. W tym celu ogłoszono konkurs, do którego zgłosili się Ignacy Stompf, Jakub Hempel i Aleksander Groffe. Komisja Rządowa Spraw Wewnętrznych wybrała projekt Aleksandra Groffego – generalnego budowniczego Królestwa Polskiego. Roboty nadzorował wojewódzki budowniczy Jakub Hempel.

Ratusz był budowany w latach 1827–1828. Budowla zaadaptowała ruiny kościoła – przede wszystkim nawę główną i rząd kaplic – na miejscu którego stanęła. Do przebudowanej fasady dostawiono czterokolumnowy portyk.

Początkowo na parterze mieściła się kasa miejska, resursa kupiecka, biuro policji i areszt oraz archiwum miejskie, pierwsze piętro zajmowały biura magistratu oraz sala balowa. Na drugim piętrze urzędował i mieszkał prezydent miasta.

Podczas II wojny światowej (w 1939 i 1944 roku) budynek ratusza został zbombardowany, a potem spalony. Odbudowano go w latach 1947–1952 według projektu architekta Ignacego Kędzierskiego z zachowaniem dawnej architektury zewnętrznej. Wnętrze zaadaptowano do nowych potrzeb.

Warto wspomnieć, że w ratuszu, w obecnym gabinecie prezydenta miasta (II piętro) znajduje się obraz przedstawiający wjazd generała Zajączka do Lublina w 1826 roku namalowany przez Filipa Dombecka z Monachium. Stanowi on dużą wartość ikonograficzną dla badań nad rozwojem przestrzennym Lublina.

KalendariumBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

1823 – miasto Lublin odkupuje ruiny spalonego w 1803 roku kościoła karmelitów bosych w celu zbudowania w tym miejscu budynku ratusza
1824 – konkurs na projekt budynku wygrywa Aleksander Groffe
1827–1828 – budowa ratusza
1939 – zniszczenie budynku podczas bombardowania Lublina
1944 – spalenie budynku
1947–1952 – odbudowa budynku według projektu architekta Ignacego Kędzierskiego

ArchitekciBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Aleksander Groffe
Ignacy Kędzierski

StylBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Klasycyzm

Opis budynkuBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Ratusz został zbudowany na planie kwadratu. Jest to budynek czterokondygnacyjny, siedmioosiowy z czterokolumnowym portykiem i wieżą. Pierwsza i druga kondygnacja fasady ma zróżnicowaną wysokość. Obie są ozdobione boniowaniem. Ściany pozostałych kondygnacji fasady charakteryzują się płaską ścianą.

LiteraturaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

  • Denys M., Wyszkowski M., Lublin i okolice. Przewodnik, Lublin 2001.
  • Kochanowska I. [red.], Zabytki architektury i budownictwa w Polsce. Województwo lubelskie, Warszawa 1995.
  • Nowak B. [red.], Lublin. Przewodnik, Lublin 2000.

Powiązane mapy

Zdjęcia

Wideo

Audio

Inne materiały

Słowa kluczowe