Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Narutowicza 43 w Lublinie

Historia nieruchomości zlokalizowanej w Lublinie przy ul. Narutowicza 43.

Spis treści

[RozwińZwiń]

LokalizacjaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Numer hipoteczny: 195

Numer przed 1939: Narutowicza 43

Numer obecny: Narutowicza

FunkcjeBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Budynek pełnił funkcję mieszkalną i handlową. W kamienicy istniała wędliniarnia, pralnia, sklep spożywczy oraz jatka. W 1940 funkcjonował sklep spożywczy i pralnia.

KalendariumBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

1901 - Budowa kamienicy.

27 kwietnia 1931 - Władysław Pyziak chciał urządzić na poddaszu budynku mieszkania. Z urzędu uzyskał odmowną decyzję, ponieważ projekt mieszkań został sporządzony wadliwie – okna zostały umieszczone w ścianie szczytowej budynku, w projekcie zostały powiększone (co było nie zgodne z przepisami). Właściciel wskazuje, że okna w ścianie szczytowej budynku na poddaszu znajdowały się od początku istnienia obiektu czyli od ok. 30 lat.

12 czerwca 1931 - Władysław Pyziak otrzymał pozwolenie na urządzenie mieszkań poddasznych. Budowę rozpoczęto w lipcu 1931, a ukończono we wrześniu 1931 i w tym czasie rozpoczęto użytkowanie lokalu.

1937 - Ankieta

1940 - Karta realności

8 maja 1940 - Inspekcja Budowlana udzieliła pozwolenia na rozbiórkę budynku mieszkalnego parterowego murowanego (oficyna) przy ul. Narutowicza 43.

20 maja 1949 - Nakazano rozbiórkę „budynku starego drewnianego przy ul. Narutowicza 43 walącego się, który służy obecnie jako stajnia dla konia”.

HistoriaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Właściciel

Pyziak Władysław – syn Franciszka, ur. 02.1894 oraz Pyziak Leonarda, ur. 01.1891, córka Fabjasza. Zamieszkali: ul. Narutowicza 43 m. 1

Mieszkańcy nieruchomości według zawodu w 1940 roku

Pracownicy umysłowi 11

Robotnicy 4

Kupcy i przemysłowcy 4

Rzemieślnicy 10

Lokatorzy według wyznania, płci i wieku w 1940 roku

Ogólna ilość mieszkańców 63

Chrześcijan 63

Mężczyzn 20

Kobiet 27

Dzieci do lat 6 włącznie 2

Dzieci do lat 7-18 włącznie 14

OpisBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Na terenie nieruchomości przed 1939 rokiem istniały dwie oficyny jedna dwupiętrowa, druga parterowa. Obie murowane, przekryte dachówką. Nieruchomość była podłączona do kanalizacji i wodociągu miejskiego. Na posesji zostały istniał warsztat, stajnia, obora, komórka.

LiteraturaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Akta nieruchomości położonej w Lublinie przy ul. Narutowicza 43, APL, sygn. 3241.

Księga adresowa Polski, 1929.