Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie jest samorządową instytucją kultury działającą na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i edukacji. Jej działania nawiązują do symbolicznego i historycznego znaczenia siedziby Ośrodka - Bramy Grodzkiej, dawniej będącej przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, jak również do położenia Lublina w miejscu spotkania kultur, tradycji i religii.

Częścią Ośrodka są Dom Słów oraz Lubelska Trasa Podziemna.

Mieczysław „Metys” Abramowicz (ur. 1952)

Współtwórca i aktor Teatru Akademickiego KUL Grupa „Ubodzy”. Reżyser teatralny, aktor teatru lalek, autor sztuk teatralnych, historyk teatru.

 

Spis treści

[RozwińZwiń]

EdukacjaBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Mieczysław Abramowicz urodził się 24 maja 1952 roku w Gdańsku. W pierwszej połowie lat 70. był studentem filozofii praktycznej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (studiów tych nie ukończył). Współtworzył wówczas Teatr Akademicki KUL Grupa „Ubodzy” i brał udział w organizacji Kullages. Jest absolwentem Wydziału Reżyserii Teatru Lalek Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej z filią w Białymstoku.

Działalność teatralna (okres lubelski)Bezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Mieczysław Abramowicz grupy teatralne zakładał już w szkole podstawowej w Gdańsku, wtedy również brał udział w pierwszych konkursach teatralnych. W liceum nawiązał kontakt z teatrami studenckimi, m.in. Teatrem Ą Włodzimierza Wieczorkiewicza. Równocześnie z rozpoczęciem studiów na KUL-u w 1971 roku, przystąpił do jednej z grup Teatru Akademickiego KUL.
„To była właśnie Grupa «Ubodzy» Joachima Lodka, która powstała niewiele wcześniej, bo jakieś półtora roku wcześniej, czyli w roku 1970” – wspomina Mieczysław Abramowicz1.

W 1972 roku, w związku z odejściem Joachima Lodka, Abramowicz został szefem Grupy „Ubodzy”. Był współtwórcą trzech przedstawień: Kaina i Abla, Piłata i Upłazu. „[Najważniejsze przedstawienie to] na pewno pierwsze – Kain i Abel – ale nie w tych najpierwszych wersjach, ale tych właśnie późniejszych, kiedy coraz bardziej ubożeliśmy, rezygnując już ostatecznie ze wszystkich możliwych elementów scenograficznych, kiedy to zostawaliśmy tylko sami. […] Upłaz był bardzo ważnym dla mnie i dla Romana Doktóra, takim warsztatem dramaturgicznym nawet, bo myśmy zamykali się na godzinę sami w pokoju u niego w mieszkaniu i tworzyliśmy scenariusz tego przedstawienia, które było zbudowane z fragmentów znalezionych w literaturze. […] Natomiast Piłat był przedstawieniem aktorskim, rzeczywiście na tyle na ile potrafiliśmy zagrać, w sposób bardziej lub mniej klasyczny postaci, bo była to po prostu postać scharakteryzowana, prawie że zgodnie z teorią Stanisławskiego, trzeba było po prostu zostać aktorem i zagrać to. Każde z tych przedstawień jest dla mnie ważne. Kain może jako dziecko pierworodne najbardziej, ale Upłaz i Piłat również” – mówi Abramowicz2.

Z Teatrem Akademickim KUL Abramowicz rozstał się w 1975 roku, jak wspomina: „skończyłem z Grupą «Ubodzy», trochę przez Grotowskiego, przez to, że się związałem mocniej, silniej z Instytutem Laboratorium. Po pierwsze zaniedbałem studia, zostałem po prostu regularnie wyrzucony, ileś razy byłem wyrzucany, skreślany z listy studentów, potem przywracany. […] Poza tym właśnie tam kontaktując się z Grotowskim, jakoś sobie inaczej już zacząłem życie układać, poza Lublinem”3.

KarieraBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

Po wyjeździe z Lublina Mieczysław Abramowicz utrzymywał kontakt z Instytutem Laboratorium Jerzego Grotowskiego, współpracował również z Peterem Schumannem z teatru „Bread and Puppet”.
Pod koniec lat 80. wraz z żoną założył w Gdańsku zawodowy, prywatny teatr lalek „W drodze”. W latach 1997–2002 był kustoszem w Muzeum Opowieści przy Nadbałtyckim Centrum Kultury w Gdańsku. W 1998 roku został laureatem nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w dziedzinie kultury, a za rok 2003 otrzymał Pomorską Nagrodę Artystyczną4. W 2006 roku był nominowany do Nagrody Literackiej Nike za zbiór opowiadań Każdy przyniósł, co miał najlepszego5. Pracuje jako reżyser teatralny, aktor teatru lalek, autor sztuk teatralnych oraz historyk teatru. Jest rzecznikiem prasowym gdańskiej gminy żydowskiej. Zajmuje się również tworzeniem filmów dokumentalnych i słuchowisk radiowych dotyczących historii Gdańska. Jego zainteresowania skupiają się wokół historii teatru żydowskiego, a zwłaszcza historii teatru żydowskiego na terenie Wolnego Miasta Gdańska w okresie dwudziestolecia międzywojennego.

 


Opracowała Magdalena Kowalska
(na podstawie relacji mówionej Mieczysława „Metysa” Abramowicza
zarejestrowanej ramach programu „Historia Mówiona”
realizowanego w Ośrodku „Brama Grodzka – Teatr NN”)
 

 

PrzypisyBezpośredni odnośnik do tego akapituWróć do spisu treściWróć do spisu treści

1 Rozmowa z Mieczysławem „Metysem” Abramowiczem zarejestrowana 11.05.2013 r. w ramach programu „Historia Mówiona” realizowanego w Ośrodku „Brama Grodzka – Teatr NN”.
2 Tamże.
3 Tamże.
4 [online:] http://gedanopedia.pl/index.php?title=ABRAMOWICZ_MIECZYS%C5%81AW [dostęp: 30.07.2013].
5 [online:] http://nike.org.pl/strona.php?p=28&eid=3 [dostęp: 30.07.2013].