Lubelska sztuka ludowa
Sztuka w tradycyjnej społeczności wiejskiej odgrywała inną rolę niż sztuka w środowiskach wykształconych – była bowiem przede wszystkim formą scalania grupy. Pozwalała na jej identyfikację, wyróżniała, informowała, dawała poczucie więzi z przeszłością. Sztuka ludowa stanowiła nie tylko wartość estetyczną, ale i funkcjonalną, ściśle związaną z tradycyjnym charakterem kultury.
Charakter zajęć i harmonogram prac w gospodarstwie powodował okresowe nadwyżki czasu wolnego, które przeznaczano m.in. na tkanie, haftowanie, wyrób potrzebnych sprzętów, zdobienie wnętrz. Pomysłowość i artyzm mieszkańców wsi przejawiał także w plastyce obrzędowej tj. elementach i przedmiotach związanych z obrzędami, zarówno dorocznymi, jak i rodzinnymi. Umiejętności i tradycyjne wzorce były wówczas przekazywane z pokolenia na pokolenie. Indywidualny charakter twórców ujawniał się natomiast w rzeźbie i malarstwie.