Baza lotnicza Małaszewicze
Historia bazy lotniczej Małaszewicze jest stosunkowo mało znanym epizodem II wojny światowej na Lubelszczyźnie, choć sama baza była istotnym elementem systemu obronnego Polski miedzywojennej, jako baza paliwowa i zapasowa dla lotnictwa dalekiego zasięgu.
Spis treści
[Zwiń]Założenie bazy
Decyzja o budowie lotniska i bazy paliwowej dla lotnictwa w okolicach Brześcia Litewskiego była podyktowana centralnym położeniem na ówczesnym terytorium Polski. Budowę tych obiektów rozpoczęto w 1936 roku. W jednym z fortów twierdzy brzeskiej został zorganizowany magazyn paliwa – w kazamaty fortu zostały wbudowane zbiorniki połączone rurociągami ze zbiornikiem położonym na terenie lotniska. Na lotnisku wybudowano hangary. Ponadto wybudowano niewielkie osiedle wojskowe dla członków kadry i ich rodzin oraz baraki dla żołnierzy obsługi lotniska.
Kampania wrześniowa
Baza Małaszewicze w przededniu wojny była przeznaczona jako baza polowa samolotów bombowych PZL–37 „Łoś”, które stały się celem ataków Luftwaffe już w pierwszym jej dniu (o godz. 5:30). Pierwszego września w bazie stacjonowało 31 „Łosi”, z których w czasie bombardowania zniszczono 10, co było dużym ciosem. Ponadto do bazy Małaszewicze był ewakuowany Wojskowy Ośrodek Spadochronowy z kilkoma samolotami Fokker F VII, które miały zostać wykorzystane do zrzutów grup dywersyjnych na tyłach wroga w Prusach Wschodnich. Niestety bombardowanie 1 września przekreśliło te plany.