Aleksander Edward Schoeneich (1861–1939)
Lubelski pastor ewangelicki, znany teolog luterański, pisarz i publicysta religijny.
Spis treści
[Zwiń]Pochodzenie
Urodził się 9 lutego 1861 roku w Warszawie, jako syn Edwarda Schoeneicha i Emilii Wanke.
Edukacja
W latach 1881–1886 po ukończeniu gimnazjum filologicznego w Warszawie studiował teologię ewangelicką na Uniwersytecie w Dorpacie.
Kapłaństwo
W 1886 roku rozpoczął pracę pastorską jako wikariusz parafii ewangelicko-augsburskiej w Warszawie. Pełnił również obowiązki kapelana warszawskiego garnizonu warszawskiego, a także uczył religii w kilku gimnazjach i zakładach naukowych.
W 1888 roku objął obowiązki pastora parafii ewangelicko-augsburskiej w Lublinie i foliału w Końskowoli. Uczył również religii, języka niemieckiego i propedeutyki filozofii w szkołach średnich Lublina, m.in. w Lubelskiej Szkole Handlowej, w gimnazjum męskim i żeńskim. Był współredaktorem „Zwiastuna Ewangelicznego” pisma dla Polaków ewangelików wychodzącego w Warszawie.
W latach 1904–1921 pełnił funkcję superintendenta ewangelickiej diecezji warszawskiej. Był członkiem konsystorza zarządzającego sprawami Kościoła ewangelickiego w Królestwie Polskim.
Działalność społeczna
Prowadził aktywną działalność społeczną. Brał udział w działalności wielu towarzystw: Muzeum Lubelskie, Towarzystwo Krajoznawcze, Kasa Mianowskiego. Był członkiem założycielem Lubelskiego Oddziału Warszawskiego Towarzystwa Higienicznego.
W okresie okupacji austro-węgierskiej w latach 1916–1918 był członkiem Rady Miejskiej Lublina. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę był członkiem komisji plebiscytowej na Mazurach, prowadził działalność na rzecz przyłączenia tych ziem do Polski. W latach 1921–1937 był superintendentem diecezji północno-wschodniej.
Działalność publicystyczna
W okresie dwudziestolecia międzywojennego opublikował wiele artykułów na łamach „Zwiastuna Ewangelicznego”, „Jednoty”, „Przeglądu Ewangelickiego” i „Głosu Ewangelickiego”. Wydał m.in. Krótką historię Kościoła chrześcijańskiego w zarysach (1925) i W służbie Ojczyzny i Kościoła (1938).
W 1931 roku Wydział Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego nadał mu tytuł doktora honoris causa.
Zmarł 8 maja 1939 roku w Lublinie i został pochowany na cmentarzu ewangelickim przy ulicy Lipowej.
Odznaczenia: Krzyż Oficerski (1930), Krzyż Komandorski Orderu Polonia Restituta (1938), odznaka honorowa „Za walkę o szkołę polską”.
Rodzina
Z małżeństwa z Wandą z Majewskich pozostawił córkę Zofię1.
Opracował Arkadiusz Król
Redakcja: Monika Śliwińska
Przypisy
1 Tadeusz Radzik, Adam Witusik, Jan Ziółek, Słownik biograficzny miasta Lublina, t. III, Lublin 1996, s. 267.
Literatura
Tadeusz Radzik, Adam Witusik, Jan Ziółek, Słownik biograficzny miasta Lublina, t. III, Lublin 1996.